13. Hukuk Dairesi 2016/26020 E. , 2019/8480 K.

[İctihat]

13. Hukuk Dairesi 2016/26020 E. , 2019/8480 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla)

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, davalı bankadan kullandığı konut kredisi nedeniyle kendisinden 3.587,50 TL dosya masrafı adı altında ücret tahsilatı yapıldığını, yapılan bu tahsilatın faiziyle iadesine yönelik başlattığı takibe davalının itiraz ettiğini ileri sürerek; itirazın iptali ile takibin devamına ve inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı banka vekili, kesintinin sözleşme ve mevzuat hükümlerine uygun olduğunu savunarak; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile asıl alacak miktarı olan 3.587,50 TL yönünden takibe yapılan itirazın iptali ile bu miktar üzerinden takibin devamına, asıl alacağın %20'si oranında icra inkar tazminatına karar verilmiş, tüketici harçtan muaf olduğu gerekçesi ile de davalı bankadan harç tahsiline yer olmadığına hükmedilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-6502 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'un 73/2. maddesine göre;“Tüketici mahkemeleri nezdinde Bakanlık, tüketiciler ve tüketici örgütleri tarafından açılan davalar 2/7/1964 tarihli 492 Sayılı Harçlar Kanunununda düzenlenen harçlardan muaftır.”. Aynı Kanun'un 3.maddesine göre ise tüketici; ticari veya mesleki olmayan amaçlarla hareket eden gerçek veya tüzel kişiyi, tüketici işlemi; mal veya hizmet piyasalarında kamu tüzel kişileri de dahil olmak üzere ticari veya mesleki amaçlarla hareket eden veya onun adına ya da hesabına hareket eden gerçek veya tüzel kişiler ile tüketiciler arasında kurulan, eser, taşıma, simsarlık, sigorta, vekalet, bankacılık ve benzeri sözleşmeler de dahil olmak üzere her türlü sözleşme ve hukuki işlemi ifade eder.
Buna göre somut olayda, kredi kuruluşu olan davacı banka 6502 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanun'un 3.maddesine göre tüketici konumunda değildir, dolayısıyla harçtan da muaf tutulmaması gerekir. Bu nedenle davanın kısmen kabulü kararı verilirken davalının harçtan muaf tutulmasına hükmedilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, usulün 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının reddine, 2. bent gereğince hükmün 2.fıkrasında yer alan ' Tüketici harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına' cümlesinin karar yerinden çıkartılarak yerine 'Alınması gereken 245,00 TL harcın davalıdan alınıp Hazineye gelir kaydına' sözlerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 18/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.