13. Hukuk Dairesi 2016/29742 E. , 2019/12474 K.

[İctihat]

13. Hukuk Dairesi 2016/29742 E. , 2019/12474 K.


'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki maddi manevi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

KARAR

Davacı, Viranşehir Devlet Hastanesinde Kulak Burun Boğaz doktoru olarak görev yapan davalıya solunum şikayetleri nedeniyle muayenehanesinde başvurduğunu ve 15.10.2009 tarihinde hastanede burun deviasyon ameliyatı yapıldığını, ameliyatın başarısız geçtiğini, akabinde davalının kendisini 04.01.2010 ve 27.09.2010 tarihlerinde yeniden ameliyat ettiğini, ancak bu ameliyatlar sonucunda burun deliklerinin küçüldüğünü, nefes almakta zorluk çekmeye başladığını ve burnunda meydana gelen çökmeler nedeni ile ürkütücü bir görüntüye sahip olarak çevresinde alaylı lakaplar takıldığını, davalı doktorun sonradan ...’da özel bir hastanede çalışmaya başladığını ve bu hastanede de ameliyatlar geçirdiğini, ancak bu ameliyatlar sonrasında da sağlığına kavuşamadığını ileri sürerek; 10.000,00 TL maddi, 100.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 110.000,00 TL tazminatın yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini istemiş; bilahare maddi tazminat talebini atiye terk etmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, maddi tazminat talebi atiye bırakıldığından bu hususta karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat talebinin kısmen kabulü ile 15.000,00 TL manevi tazminatın 13/04/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, fazla manevi tazminat talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dava, vekillik sözleşmesinden kaynaklanan özen borcuna aykırılık olgusuna dayanmaktadır (B.K. 386, 390 md). Vekil, iş görürken yöneldiği sonucun elde edilmemesinden değil de, bu sonuca ulaşmak için yaptığı uğraşların özenle görülmemesinden sorumludur. Vekilin sorumluluğu, genel olarak işçinin sorumluluğuna ilişkin kurallara bağlıdır (B.K. 390/II). Vekil, işçi gibi özenle davranmak zorunda olup, hafif kusurundan bile sorumludur (B.K. 321/1 md). O nedenle doktorun meslek alanı içinde olan bütün kusurları (hafif de olsa) sorumluluğun unsuru olarak kabul edilmelidir. Doktorlar, hastalarının zarar görmemesi için yalnız mesleki değil, genel hayat tecrübelerine göre herkese yüklenebilecek dikkat ve özeni göstermek zorundadır. Doktor, tıbbi çalışmalarda bulunurken, bazı mesleki şartları yerine getirmek, hastanın durumuna değer vermek, tıp biliminin kurallarını gözetip uygulamak, tedaviyi her türlü tedbirlerini alarak yapmak zorundadır. Doktor, ufak bir tereddüt gösteren durumlarda, bu tereddütü ortadan kaldıracak araştırmalar yapmak ve bu arada koruyucu tedbirler almakla yükümlüdür. Çeşitli tedavi yöntemleri arasında seçim yaparken, hastanın ve hastalığın özellikleri göz önünde tutulmalı, onu risk altına sokacak tutum ve davranışlardan kaçınmalı ve en emin yolu tercih etmelidir (Bkz. Tandoğan, Borçlar Hukuk Özel Borç İlişkileri, Ank.1982, Sh.236 vd). Gerçektende mesleki bir işgören doktor olan vekilden, ona güvenen müvekkil titiz bir ihtimam ve dikkat göstermesini beklemekte haklıdır. Titiz bir özen göstermeyen vekil, B.K. 394/1 uyarınca vekaleti gereği gibi ifa etmemiş sayılmalıdır.
Bu genel açıklamalardan sonra somut olaya bakılacak olursa; Adli Tıp Kurumu 2. İhtisas Kurulu'ndan alınan 04.02.2015 tarihli raporda “...Alt lateral kartilajın lateral ve medial krusları özensiz cerrahiye bağlı retrakte olduğu, kolumellanın düştüğü, nostrillerin obstrükte olduğunun tespit edildiği, kişide tespit edilen bu nazal tip deformitelerin ameliyat tekniğindeki yetersizliği düşündürdüğü dolayısıyla yapılan ameliyatların tıp kurallarına uygun olmadığı....” yönünde görüş bildirilmiştir. Davalı, rapora itirazında davacıya yapılan birden fazla ameliyat bulunduğu ve bu ameliyatların ayrı ayrı değerlendirilmediği, hangi ameliyat sonrasında doktorun hangi kusuru ile hasarın meydana geldiğinin açıklanmadığı, ilk ameliyatın devlet hastanesinde yapıldığı ve bu ameliyat nedeni ile sorumlu tutulacak ise o tarihte kamu görevlisi olması nedeni ile kendisine husumet yöneltilemeyeceği, ayrıca davacının 27.09.2010 tarihinde dava dışı Doktor ... tarafından ameliyat edildiği ve şayet bu ameliyat nedeni ile bir hasar oluşmuş ise yine kendisine sorumluluk yüklenemeyeceği, dolayısıyla her ameliyatın ayrı ayrı değerlendirilmesi gerektiği gerekçesi ile itiraz etmiş ve yeni bir rapor alınmasını talep etmiştir. Mahkemece, alınan bilirkişi raporu doğrultusunda manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne karar verilmiş ise de; davalının rapora itirazları karşılanmamıştır. Mahkemece, üniversitelerin ana bilim dallarından seçilecek uzmanlardan oluşacak bir bilirkişi kuruluna dosya tevdi edilerek, tıbbın gerek ve kurallarına göre olayda davalının sorumluluğunu gerektirecek ihmal ve hata bulunup bulunmadığını gösteren, nedenlerini açıklayıcı ve özellikle davalının itirazlarını karşılayacak, taraf, mahkeme ve Yargıtay denetimine elverişli rapor alınmak suretiyle hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.
2-Bozma nedenine göre, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenle davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan 29,20 TL harcın istek halinde davacıya, peşin alınan 256,25 TL harcın davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu davalı yönünden kapalı, HUMK’nun 440/I maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu davacı yönünden açık olmak üzere, 12/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.