13. Hukuk Dairesi 2016/18977 E. , 2019/9273 K.

[İctihat]

13. Hukuk Dairesi 2016/18977 E. , 2019/9273 K.


'İçtihat Metni'

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 17/12/2015 tarih ve 2014/317-2015/1000 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, kendisi ile davalının ... ...'ın mirasçıları olduğunu, ... ... adına kayıtlı telefonların kullanımından dolayı ... 3. İcra Müdürlüğü'nde 2008/750 esas sayılı icra takibi yapıldığını, bu borcun ödenmesi için kendisi ve diğer mirasçılara yazı gönderildiğini, 23.09.2013 tarihinde gönderilen muhtıra sebebiyle borcun tamamını ödemek zorunda kaldığını, borcun kendi borcu olmadığını, muristen kaynaklandığı için tüm mirasçıların miras payları oranında ödemesi gerekli bir borç olduğunu, 819,15 TL para ödediğini, bu borcun payı oranında ödemesi için davalıya yazı gönderdiğini, ancak davalının ödeme davetine rağmen payına düşeni ödemediği gibi, daha sonra ... 4. İcra Müdürlüğü'nde 2014/334 esas sayısı ile yapmış olduğu icra takibine de itiraz ederek takibin durdurulmasını sağladığını, yapılan itirazın haksız ve kötü niyetli olduğunu belirterek, davalının itirazının iptali ile, takibin devamına ve tarafların murisi ... ... adına kayıtlı 315 12 90 ve 315 11 13 no'lu telefonlara ait borcundan davalının 163,43 TL borcu olduğunun tespiti ve davalının en az %20'si oranında icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kabulü ile davalının ... 4. İcra Müdürlüğü’nün 2014/334 esas sayılı dosyasına yaptığı itirazın iptali ile takibin aynen devamına, davalı itirazında haksız olduğundan takip konusu alacağın % 20'si oranında icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
14.07.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK’un 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL'ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 23.02.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL'yi geçmediğinden HUMK’un 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 02/10/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.