14. Hukuk Dairesi 2016/17918 E. , 2020/6057 K.

[İctihat]

14. Hukuk Dairesi 2016/17918 E. , 2020/6057 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 17/07/2014 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 09/06/2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı vekili, müvekkilinin maliki olduğu dava konusu 105 ada 34, 35 ve 36 parsel sayılı taşınmazlarına ulaşmak için yıllar boyunca davalı ...'ya ait tarlanın kenarından kirasını vererek geçtiklerini, ancak son dönemde davalının yakınları tarafından bu yolun kullanılmasının engellendiğini belirterek uygun olan güzergahın tespit edilerek ücreti mukabilinde müvekkili lehine, tarım aletleri geçebilecek büyüklükte geçit hakkı kurulmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, ... vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 105 ada, 34, 35, 36 parsel sayılı taşınmazlar lehine fen bilirkişisinin 02.12.2015 tarihli rapor ve krokisinde davalı ... adına kayıtlı 108 ada 1 parsel sayılı taşınmazın 'A' harfi ile gösterilen 77,66 m²'lik kısmında ve davalı ... adına kayıtlı, 108 ada 2 parsel sayılı taşınmazın 'B' harfi ile gösterilen 77,50 m²'lik kısmında geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili ve davacı vekili temyiz etmiştir.
Geçit hakkı kurulması davalarında amaç, genel yola bağlantısı olmayan taşınmazların yolla bağlantısının sağlanmasıdır. Bundan dolayı, geçit kurulurken ihtiyaç içinde olan taşınmaz kesintisiz olarak genel yola bağlanmalıdır. Buna uygulamada “kesintisizlik ilkesi” denilir.
Geçit hakkı bir gayrimenkul mükellefiyeti olduğundan lehine geçit istenen davacı parselleri ayrı ayrı bağımsız olarak değerlendirilmeli, dava konusu her bir parsel yararına geçit hakkının başladığı yerden ulaştığı genel yola kadar olan aleyhine geçit kurulan tüm parseller ayrı ayrı belirtilmelidir. Davacıya ait parseller arasında da kesintisiz bağlantının gerçekleştirilmesi için hükmen davacıya ait her bir parsel ile devamındaki parseller arasında kesintisiz olarak ulaşımı sağlayacak şekilde geçit kurulmalıdır.
Somut olayda, mahkemece davacıya ait 105 ada 35 parsel sayılı taşınmaz yararına geçit hakkı kurulmuş ise de; dava dilekçesinde lehine geçit istenilen 105 ada 34 ve 36 parsel sayılı taşınmazlar lehine geçit hakkı tesis edilmemiştir. Bu durumda mahkemece, gerekirse davacı tarafa makul süre verilerek davacıya ait 105 ada 34 ve 36 parseller arasında akdi geçit hakkı kurulması ve bu parsellerin kurulacak geçit ile birbirlerine bağlanarak her bir taşınmaz yönünden ayrı ayrı infaza elverişli geçit hakkı tesisine karar verilmesi gerekir.
Öte yandan mahkemece geçit tesis edilen 108 ada 1 ve 2 parsel sayılı taşınmazlar ile davacıya ait 105 ada 35 parsel sayılı taşınmaz arasındaki paftada kuru dere bulunduğundan kesintisizlik ilkesi bu yönüyle de ihlal edilmiştir.
Mahkemece, yukarıda belirtilen hususlar üzerinde durulmadan ve kesintisizlik ilkesi gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin yatırılan harçların yatıranlara iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 12.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.