14. Hukuk Dairesi 2020/1380 E. , 2020/4015 K.

[İctihat]

14. Hukuk Dairesi 2020/1380 E. , 2020/4015 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 29/08/2013 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 03/06/2016 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı, maliki olduğu 115 ada 30 parsel sayılı taşınmazın anayola bağlantısının olmadığını belirterek taşınmazı lehine geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Bir kısım davalılar, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davacının geçit ihtiyacı içinde bulunduğu kabul edilerek; “Komşu parsel maliki olmayan ... ve geçit hakkı verilmeyen 22 nolu parsel maliki ... açısından reddine, Diğer davalılar açısından kabulüne, davaya konu 115 ada 30 parsel sayılı taşınmaz lehine, (Fen bilirkişisi ...n 04.01.2016 tarihli raporunda 3 nolu alternatif olarak gösterilen) 115 ada 21 nolu parselden 3 metre genişliğinde 337,60 metre uzunluğunda 412,80 m2 'lik bölümden zorunlu geçit hakkı tesisine” karar verilmiştir.
Hükmü, davalılardan ... vekili temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan deliller ve dosya içeriğine göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarına gelince;
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Mahkemece, hükme esas alınan 04.01.2016 tarihli fen raporunda hakkında hüküm kurulan güzergahtaki geçit uzunluğu 137,60 metre olduğu halde hükümde maddi hata ile 337,60 metre yazıldığı anlaşılmış; bu husus, kararın bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm fıkrasının 1086 sayılı HUMK’un 438/7. maddesi gereğince aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddine; (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulü ile; hüküm sonucunun 2.fıkrasındaki “337,60” ibaresinin “137,60” olarak değiştirilmesi suretiyle düzeltilmesine, hükmün DÜZELTİLMİŞ ve DEĞİŞTİRİLMİŞ bu şekli ile ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yol açık olmak üzere, 24.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.