15. Hukuk Dairesi 2020/1066 E. , 2020/3249 K.

[İctihat]

15. Hukuk Dairesi 2020/1066 E. , 2020/3249 K.


'İçtihat Metni'


Mahkemesi :... Bölge Adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesi
İlk Derece Mahkemesi :.... Asliye Ticaret Mahkemesi


Yukarıda tarih ve numarası yazılı olan Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’nce verilen kararın temyizen tetkiki davalı-birleşen dosya davacısı vekili tarafından duruşmalı olarak istenmiş, duruşma talebi kabul edilerek 24.11.2020 tarihinde yapılan duruşmaya davacı vekili Avukat Şevket Öven ile davalı vekili Avukat Elif Beril Kabasakal geldi. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kere dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Asıl ve birleşen dava, eser sözleşmesinden kayanklanmış olup, ilk derece mahkemesinin kararına karşı yapılan istinaf başvurusunun Ankara Bölge adliye Mahkemesi 27. Hukuk Dairesince esastan reddedilmesi üzerine, davalı-birleşen dosya davacısı iş sahibi vekilince yasal süresi içinde temyiz kanun yoluna başvurulmuştur.
1-Asıl dosya yönünden;
Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi'nin miktar veya değeri kırkbin Türk lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararları verildiği anda kesin olup temyiz edilemez (HMK 362/1-a). Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması durumunda, bu kırkbin Türk liralık kesinlik sınırı alacağın tamamına göre belirlenir. Alacağın tamamının dava edilmiş olması hâlinde, kararda asıl talebinin kabul edilmeyen bölümü kırkbin Türk lirasını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Ancak, karşı taraf temyiz yoluna başvurduğu takdirde, diğer taraf da düzenleyeceği cevap dilekçesiyle kararı temyiz edebilir (HMK 362/2). Yukarıdaki 40.000,00 TL’lik parasal sınır daha önce 25.000,00 TL iken 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun'un 42. maddesiyle yapılan değişiklikle 40.000,00 TL olmuştur. Aynı Kanun'la HMK’ya eklenen Ek 1. madde gereğince bu miktarlar 2017 ve sonrası yıllarda her yıl yeniden değerlendirme oranında artırılacak ve artırım sırasında 10,00 TL kesirleri dikkate alınmayacaktır. Bu hükümlere göre hesaplama yapıldığında Bölge Adliye Mahkemesi kararları yönünden 2019 yılı için temyiz kesinlik sınırı 58.800,00 TL’dir.
Yukarıda sözü edilen kurallar ve yapılan açıklamalarla birlikte değerlendirildiğinde; somut olayda asıl davada 91.234,52 TL’nin tahsili talep edilmiş, ilk derece mahkemesince 25.500,00 TL yönünden davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kabulüne karar verilen miktar yönünden asıl davada davalı-birleşen davada davalı ... vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuş, bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince başvurunun esastan reddine karar verilmiş, verilen bu karara karşı yine ... tarafından temyiz başvurusunda bulunulmuştur. Bu durumda temyiz başvurusu, bölge adliye mahkemesi kararı ile başvurunun esastan reddine karar verilen 25.500,00 TL için yapılmış olduğundan ve davalar birleştirilmiş olsa dahi bağımsız varlıklarını devam ettirdiklerinden bölge adliye mahkemesi karar tarihine göre temyiz eden yönünden asıl davada verilen karar kesinlik sınırı altında kalmaktadır.
Temyiz dilekçesi, kanuni süre geçtikten sonra verilir veya kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi temyiz dilekçesinin reddine karar verir ve 344'üncü maddeye göre yatırılan giderden karşılanmak suretiyle ret kararını kendiliğinden ilgiliye tebliğ eder (HMK 346/1 ve 366). Temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından da temyiz talebinin reddine karar verilebilir. Bu İçtihadı Birleştirme Kararı 1086 sayılı HUMK hükümleri nedeniyle verilmiş olsa da HMK’daki benzer düzenlemeler de aynı yorum ve sonucu doğurduğu için HMK hükümlerine göre temyiz yönünden de uygulanması gerektiğinden asıl davada davalı-birleşen davada davalı ...’ın asıl davaya yönelik temyiz isteminin isteminin reddi gerekmiştir.
2-Birleşen Ankara 2. Asliye Hukuk Mahkemesi 2014/556 Esas sayılı dosyası yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve 6100 sayılı HMK 355. maddedeki, kamu düzenine aykırılık halleri resen gözetilmek üzere istinaf incelemesinin, istinaf dilekçesinde belirtilen sebeplerle sınırlı olarak yapılacağı kuralına uygun biçimde inceleme yapılıp karar verilmiş olmasına göre ...’ın birleşen Ankara 2. Asliye Hukuk Mahkemesi 2014/556 Esas sayılı birleşen dosyasında kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı-birleşen dosya davacısı ...’ın asıl dosyada verilen karara yönelik temyiz isteminin miktar itibariyle kesin olması nedeniyle reddine, 2. bent uyarınca birleşen Ankara 2. Asliye Hukuk Mahkemesi 2014/556 Esas sayılı dosyasına yönelik yerinde olmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, 2.540,00 TL duruşma vekâlet ücretinin davalı-birleşen dosya davacısından alınarak Yargıtay'daki duruşmada vekille temsil olunan davacı-birleşen dosya davalısına verilmesine, fazla alınan temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalı-birleşen dosya davacısına geri verilmesine, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi’ne gönderilmesine, 16.12.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.