15. Hukuk Dairesi 2020/306 E. , 2020/338 K.

[İctihat]

15. Hukuk Dairesi 2020/306 E. , 2020/338 K.


'İçtihat Metni'

Davacı ... İnş. Gıda Peyzaj Amb. Turz. San. ve Tic. Ltd. Şti. ile davalı ... arasındaki davadan dolayı ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 28.05.2019 gün ve 2015/1840 E.-2019/275 K. sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan iş bedeli alacağının tahsili için yapılan ilamsız icra takibine itirazın iptâli ve takibin devamı istemine ilişkindir. İlk Derece Mahkemesi'nce davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı taraflarca istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine ... Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'nce ihtiyati haciz kararı aşamasında dosyanın Yargıtay temyiz incelemesinden geçtiği, bu bağlamda esasa ilişkin hükme yönelik kanun yolunun istinaf değil temyiz kanun yolu olduğundan bahisle mahalline geri çevrilmesi üzerine; dosya ilk derece mahkemesince Dairemize gönderilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 373/4. maddesinde Yargıtay'ın bozma kararı üzerine ilk derece mahkemesince bozmaya uygun olarak karar verildiği takdirde, bu karara karşı temyiz yoluna başvurulabilir hükmü mevcuttur. Aynı Yasa'nın geçici 3/2 maddesi ise, bölge adliye mahkemelerinin görevi başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanun'un 26.09.2004 tarihli 5236 sayılı Kanun'la yapılan değişiklikten önceki 427 ila 454. maddesi hükümlerinin uygulanmasına devam olunur hükmünü içermektedir. Buna göre, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden sonra ilk derece mahkemelerince verilen kararlara karşı ilk olarak başvurulacak kanun yolu istinaf kanun yoludur. Bu kuralın istisnaları HMK 373/4 maddesinde belirtildiği gibi Yargıtay bozması üzerine ilk derece mahkemesince nihai karar verilmiş olması, ve Yargıtay bozması olmamakla birlikte ek 3/2. maddede de belirtildiği gibi istinaf mahkemelerinin faaliyete geçmesinden önce nihai nitelikte bir karar verilmiş olmasıdır.
Bu açıklamalardan sonra somut olaya gelince; ilk derece mahkemesinin nihai kararı 28.05.2019 tarihli olup, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden sonradır. Kanun yoluna başvurulan karar da daha önceden nihai karar verilerek temyizen bozulan ve ilk derece mahkemesince bozmadan sonra verilen bir karar değildir. Bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçmesinden önce temyiz kanun yoluna başvurulmuş olmasa dahi mahkemenin işten el çekmesini gerektiren bir nihai karar verilmiş olması hali de söz konusu değildir. Davanın açılmasından önce değişik iş dosyasında alınan ihtiyati haciz kararının temyizi üzerine Yargıtay'ca inceleme yapılmış olması, geçici hukuki tanıma tedbirleriyle ilgili olduğundan nihai bir kararın temyizen incelenmesi niteliğinde değildir.
Bu durumda, eldeki davada HMK'nın 373/4 ile geçici 3/2 maddesinin uygulaması mümkün olmayıp, Bölge Adliye Mahkemesi'nin faaliyete geçmesinden sonra verilen karara karşı yapılan kanun yolu başvurusunu inceleme görevi Yargıtaya değil, ilgili Bölge Adliye Mahkemesi'nce ait olduğundan dosyanın ilgili Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmek üzere, temyiz incelemesi yapılmaksızın ilk derece mahkemesi'ne gönderilmesine karar vermek gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle dosyanın istinaf incelemesi yapılmak üzere ilgili Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesi için ilk derece mahkemesine İADESİNE, ödediği temyiz peşin ve Yargıtay başvurma harçlarının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 07.02.2020 gününde kesin olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.