17. Hukuk Dairesi 2016/8515 E. , 2019/2929 K.

[İctihat]

17. Hukuk Dairesi 2016/8515 E. , 2019/2929 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili, 02/03/2014 tarihinde müvekkillerinin murisi ...'ın sevk ve idaresindeki motorsikleti ile sürücü ...'ın sevk ve idaresindeki çekiciye bağlı dorseye çarpması sonucu müvekillerinin murisinin vefat ettiğini belirterek fazlaya dair hakları saklı kalmak üzere baba ... için 10.000,00 TL, anne ... için 10.000,00 TL olmak üzere toplam 20.000,00 TL tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere dayanılarak davanın kısmen kabulü ile 23.643,79 TL nin davalıdan alınarak davacı ...'a, ödenmesine, 22.350,10 TL nin davalıdan alınarak davacı ...'a ödenmesine bu miktarlar dava tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına, karar verilmiş; hüküm davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazasından kaynaklanan ölüm nedeniyle destekten yoksun kalma tazminatı istemine ilişkindir.
Mahkemece aktüerya hesap uzmanından alınan rapora davacılar vekilinin itirazı üzerine 3 kişilik aktüer bilirkişi heyetinden rapor alınmasına karar verilmiş, bilirkişilerden sadece 2'sinin imzası bulunan 07.10.2015 tarihli raporda davacıların toplam zararının 45.993,89 TL olduğu, diğer bilirkişinin ise tek başına düzenleyip imzaladığı 23.10.2015 tarihli raporda davacıların toplam destek zararının 41.088,15 TL olduğu belirtilmiştir.
Mahkemece alınan aktüer raporları içerik ve usuli olarak yasaya uygun olmadığı gibi hüküm vermeye de elverişli değildir. O halde Mahkemece konusunda uzman yeni bir bilirkişi kurulundan açıklamalı, ayrıntılı, denetime elverişli şekilde rapor alınarak, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu biçimde hüküm kurulması doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
Kabule göre de; Türk Medeni Kanunu'nun 185. madde hükmü gereğince, anne-baba birlikte çocukların bakımından sorumludur, aynı Yasa'nın 327. maddesinde ise “Çocuğun bakımı, eğitimi ve korunması için gerekli giderler ana ve baba tarafından karşılanır” denilmektedir. Her baba ve annenin çocuğunu belli bir yaşa kadar büyütmek, yetiştirmek ödevi olup çocuğun ölümü nedeni ile artık yapılması gerekmeyecek yetiştirme giderlerinin belirlenecek destekten yoksun kalma tazminatından düşülmesi (anne ve babadan birinin ya da her ikisinin çalışıp çalışmadığına ilişkin ayrıksı durumlar da göz önüne alınarak) gerekmektedir.
Somut olayda, 1995 doğumlu olan destek 19 yaşında vefat etmiş, hükme esas alınan hesap raporunda desteğin belirli bir işi olmaması gerekçesiyle 01.01.2016 tarihine kadar anne ve baba lehine hesaplanan destekten yoksun kalma tazminatlarından ayrı ayrı %5'er yetiştirme gideri düşülmüştür. Daire ilkelerine göre; yetiştirme gideri desteğin 18 yaşına kadar anne ve babadan birinin ya da her ikisinin çalışıp çalışmadığına ilişkin ayrıksı durumlar da göz önüne alınarak hesaplanmaktadır. Bu durumda destek 19 yaşında vefat ettiğine göre anne ve baba lehine hesaplanan tazminatlardan yetiştirme gideri düşülmemesi gerekirken desteğin 20 yaşına kadar hesaplanan yetiştirme giderinin anne ve babanın tazminatlarından ayrı ayrı indirilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 13/03/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.