18. Hukuk Dairesi 2016/110 E. , 2016/6047 K.

[İctihat]

18. Hukuk Dairesi 2016/110 E. , 2016/6047 K.


'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, ortak gider borcunun tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının anataşınmazda 151-152-153 nolu bölümlerin sahibi olduğu, davalı tarafın sahibi bulunduğu 151-152-153 nolu bölümlerin aidatlarını 2005 yılı Aralık ayından beri ödemediğini bu nedenle 4.850 TL aidat borcu ile aidatlara ilişkin ceza-i şart ve faizlerinin tahsiline karar verilmesi talep ve dava edilmiş, mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir
Kat Mülkiyeti Kanununun 22. maddesinin 1. fıkrasına göre; kat maliki, aynı Yasanın 20. maddesi uyarınca payına düşecek gider ve avans borcundan ve gecikme tazminatından, bağımsız bölümlerin birinde kira akdine, oturma (sükna) hakkına veya başka bir sebebe dayanarak devamlı bir şekilde faydalananlar da müştereken ve müteselsilen sorumludur. Ancak kiracının sorumluluğu ödemekle yükümlü olduğu kira miktarı ile sınırlı olup; yaptığı ödeme kira borcundan düşülür hükmü yer almaktadır.
Dosya içerisindeki tüm bilgi ve belgeler incelendiğinde, davalının anataşınmazda 152 numaralı bağımsız bölümün maliki olduğu, davaya konu edilen 151 ve 153 numaralı bağımsız bölümlerde tapu kaydına göre malik olmadığı ve davalı savunmasında 152 numaralı bağımsız bölüm hariç 151 ve 153 numaralı bağımsız bölümlerle ilgisinin olmadığı ve kullanan veya kiracı sıfatının olmadığı belirtilmiş olup, hükme esas bilirkişi raporunda ise davalının aidatların belirlendiği kat malikleri kurul kararında 152, 153 ve 151 numaralı bağımsız bölümler içinde imza attığını belirterek üç ayrı bağımsız bölüm için de borç hesaplamış olup, mahkemece bu hususta başkaca bir araştırma yapılmadan bilirkişi raporuna göre hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
Buna göre mahkemece davaya konu edilen 151 ve 153 numaralı bağımsız bölümlerin davalı tarafından kullanılıp kullanılmadığı veya bu bağımsız bölümlerde davalının kiracı sıfatı ile yararlanıp yararlanmadığı tereddüte yer bırakmayacak şekilde araştırılıp buna dair tüm bilgi ve belgeler dosya arasına alınmadan yetersiz araştırma ve eksik inceleme ile davalının malik olmadığı 151 ve 153 numaralı bağımsız bölümlere ilişkin ortak gider borcundan sorumlu tutulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.