21. Hukuk Dairesi 2016/19575 E. , 2018/5941 K.

[İctihat]

21. Hukuk Dairesi 2016/19575 E. , 2018/5941 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

1-Temyiz talebinin reddine ilişkin ek karara karşı davalılar vekili temyiz talebinde bulunmuştur.
Gerekçeli karar, davacı tarafın temyiz dilekçesi ve eksik olan harç için tanzim edilen temyiz harç muhtırası 13.07.2016 günü davalılar vekili tarafından tebliğ alınmıştır.
Temyiz harç muhtırasında, 7 günlük kesin süre içerisinde eksik temyiz harçlarının mahkeme veznesine yatırılması ihtar edilmiştir.
Yerel Mahkemecenin 19.09.2016 günlü ek kararında, muhtıra gereğinin süresinde yerine getirilmemesi sebebiyle temyiz isteminden vazgeçilmiş sayılmasına hükmedilmiştir.
Davalı vekilinin ek kararın temyizine ilişkin temyiz dilekçesi incelenmiş ve muhtıradaki eksikliğin 7 gün içerisinde yerine getirilmediği anlaşılmakla, 19.09.2016 günlü ek kararın ONANMASINA karar verilmiştir.
2-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, temyiz edenin sıfatına ve temyiz kapsam ve nedenlerine göre hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacı vekilinin, aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
Dava, iş kazası yaralanması sebebiyle maddi ve manevi zararların giderilmesi talebine ilişkindir.
Mahkemece, maddi tazminat talebinin reddine, 20.000,00TL manevi tazminat talebinin kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamına göre, 05.07.2011 tarihli iş kazasının SGK Başkanlığı tarafından iş kazası olarak kabul edildiği, davalı işverenin %90, davacı işçinin ise %10 kusurlu bulunduğu, 92 günlük iş ve güçten yoksun kalma sebebiyle davacıya geçici iş göremezlik ödemesinin yapıldığı; davacıda kalıcı maluliyetin oluşmadığı anlaşılmaktadır.
5510 sayılı Yasa'nın 16. maddesinde iş kazası veya meslek hastalığı dolayısıyla geçici iş göremezliğe uğrayan sigortalıya her gün için geçici iş göremezlik ödeneği verileceği, 18. maddesinde ise yatarak tedavi halinde günlük kazancın yarısı, ayakta tedavi ettirildiğinde ise günlük kazancın 2/3 oranında ödenek ödeneceği bildirilmiştir. Geçici iş göremezlik devresi olarak nitelendirilen sigortalının Kurumca sürekli iş gücü kayıp oranı tespit olununcaya kadar geçen, çalışılamayan, istirahatli olunan dönemde, sigortalının yoksun kaldığı gelir de iş kazası sonucu oluşan maddi zarar kapsamında olmakla; raporlu olunan dönemde çalışamayan sigortalının bu dönemde yoksun kaldığı ücreti kadar bir zararın oluşacağı ve bu zararın da maddi zarar içerisinde kabul edilmesi gerektiği açıktır. Sigortalının zararlandırıcı olay nedeni ile tedavisinin devam ettiği ve çalışamadığı sürelerdeki maddi zararı bu dönemde %100 iş gücü kaybına uğradığı kabulüne göre yapılmalı ve varsa sigortalının kusuru kadar indirime gidilmeli, geçeci işgöremezlik geliri ödenmiş ise rücua tabi kısmı düşülmelidir.
Bu duruma göre de geçici iş göremezlik devresinde davacının sürekli iş göremezlik oranı kadar zarar gördüğü kabul edilerek maddi zararın tespiti için hesap raporu alınması ve buna göre karar verilmesi gerekirken, buna aykırı şekilde hüküm kurulması usule ve yasaya aykırı olmuştur.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul olunmalı ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, fazla alınan temyiz harcının temyiz eden davalılara iadesine,