22. Hukuk Dairesi 2017/13601 E. , 2018/13521 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/13601 E. , 2018/13521 K.

'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeni ile iş akdini haklı nedenle feshettiğini, ödenmeyen kıdem tazminatı, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağı, fazla çalışma ücret alacağı, hafta tatili, yıllık izin ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve ara dinlenme süresi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
4857 sayılı İş Kanununun 63. maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi 11 saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok 11 saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde 11 saate kadar olan çalışmalar için (on bir saat dahil) ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten daha fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Dosya içeriğine göre, davacı günlük 7-8 saat fazla mesai yaptığını beyan etmiş, davacı tanıklarından ..., davacının İlk 4-5 ay hafta sonları dahil sürekli çalıştığını, daha sonra 1 gün gece vardiyasında çalışıyorsa 1 gece dinlenip ertesi gün işe geldiğini, bir günde 14 saat çalıştığını, davacı tanığı ... vardiya değişimi pazar günü olduğu için elektrikçilerin pazar günü sabah 08:30- 17:30 saatleri arasında çalıştıklarını, davacının 3 pazar günü çalışıp bir pazar günü dinlendiğini, İlk 4 aylık dönemde 2 elektrikçi olduğu için akşam nöbetini bitiren sabah vardiyasında çalışan ile birlikte öğlen mesaisine kadar çalıştığını, bu durumun ilk 4 ay devam ettiğini daha sonra düzeldiğini beyan etmişlerdir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanlarından davacının günlük 15 saat çalıştığı, 1 saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde haftalık 14 saat haftanın 6 günü çalıştığı, 84 saat çalışarak 39 saat fazla mesai yaptığı, 2012 dönemi sonrası 1 hafta 08.30-17.30 arası 9 saat 1 saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde haftalık 8 saat haftanın 5 günü 40 saat cumartesi de 4,4 saat çalışarak 1 hafta 44,5 saat çalıştığı,1 hafta ise 17.30-08.30 saatleri arasında 5 gün 1 saat ara dinlenme ile 14 saat cumartesi günü de 4.5 saat haftada 29,5 saat fazla çalışma ile haftalık 59 saat fazla çalışma yaptığı değerlendirilmiştir.
Davacı tanıklarının, davacının 2012 dönemi sonrasında 1 gün gece vardiyasında çalışıyorsa 1 gece dinlenip ertesi gün gündüz işe geldiğine dair beyanlarının hesaplama yapılırken dikkate alınmadan, davacının 1 hafta gece vardiyasında, 1 hafta gündüz vardiyasında çalıştığı kabul edilmek ve davacının 2012 yılı öncesi en az bir buçuk ara dinlenme süresi mahsup edilmesi gerekirken 1 saat ara dinlenme süresinin 15 saatlik çalışma süresinden mahsup edilmek suretiyle hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine,30/05/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.