22. Hukuk Dairesi 2018/3644 E. , 2018/11037 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2018/3644 E. , 2018/11037 K.

'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı,... İl Tarım Müdürlüğünde çalıştığını, 2014 yılı içerisinde bazı günlerde seyyar görevli olarak çalıştırıldığı halde Toplu İş Sözleşmesinin 35. maddesi gereğince ödenmesi gereken seyyar görev tazminatının ödenmediğini belirterek anılan alacağın hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, Toplu İş Sözleşmesinin 35. maddesinde seyyar görev tazminatının Harcırah Kanunu ve Bütçe Kanunu gereğince ödeneceğinin belirtildiği, davacı mevzuat çerçevesinde görevlendirildiğinde seyyar görev tazminatı ödemesinin yapıldığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava konusu tüm taleplerin 2014 yılına ilişkin olduğu, seri olarak açılan davalarda davacıların ağırlıklı çoğunluğu davalı iş yerinde şoför olarak çalışmakla birlikte personel özlük görevlisi, mücadele işçisi, satın alma görevlisi, muhasebe görevlisi, evrakçı olarak çalışan işçilerde bulunduğu, 2014 yılında seyyar görev tazminatı için vize alınan görevler arasında sadece şoförlük hizmeti bulunduğu, böyle olunca şoför olmayan davacılar hakkında vize alınmadığından seyyar görev tazminatı isteğinin reddine karar verildiği, davacısı şoför olan dosyalarda ise, Bakanlık tarafından seyyar görev puantaj cetvellerinin gönderildiği, ancak bu cetvellerde davacının hangi yerde görevlendirildiği ve görev yerinin memuriyet mahalli olup olmadığının yazmadığı, görevlendirmelerin seyyar görev tazminatına esas olabilecek nitelikte olmadığı belirtilerek anılan alacak kaleminin reddine karar verilmiştir. Karar davacı tarafın temyizi üzerine Dairemizin 20.02.2017 tarih, 2016/32743 esas- 2017/2576 karar sayılı ilamı ile;' Dosya içeriğine göre, davacının talep konusu dönem içerisinde görevlendirildiği yerleri gösteren çizelgelerin gönderildiği ve davacının yaptığı görev unvanının 2014 yılı için seyyar görev tazminatı alabilecek işçiler arasında Maliye Bakanlığına vize ettirildiği anlaşılmaktadır. Davalı Bakanlık tarafından gönderilen yazıda, 6360 sayılı Kanun gereğince Büyükşehir Belediyesi sınırları il mülki sınırı sayıldığından, davacıya seyyar görev tazminatı ödemesi yapılmadığı belirtilmiştir. Bu durumda, 6360 sayılı Kanun sonrası memuriyet mahallinin belirlenmesinde ayrı düzenlemeler getirildiği gözetilerek 6552 sayılı torba Kanun ile değiştirilen Harçlar Kanunu 3/g maddesi ve buna ilişkin çıkartılan genelgedeki düzenlemeler doğrultusunda ve gerekirse defterdarlıktan da sorularak davacının talep konusu dönem içerisinde görevlendirildiği yerlerin memuriyet mahalli olup olmadığı ayrı ayrı belirlenmelidir. Bu düzenleme ve görevlendirmeler sebebi ile seyyar görev tazminatına hak kazanıp kazanmadığı tereddüte yer vermeyecek şekilde belirlenerek sonuca gidilmelidir.' gerekçesi ile bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına karşı, her dosyada mevcut bulunan ve itiraz edilmeyen dava konusu seyyar görev tazminatına esas gidilen yerleri gösteren yazı ve taşıt görev emirlerinden, davacıların anılan yerlere taşıt görev emirlerinde plakası da yazılı Kurum aracı ile gittikleri, aynı gün çalıştıkları işyerine yine aynı Kurum aracı ile geri döndükleri, gittikleri yerlerin Büyükşehir Belediyesi sınırları içindeki merkeze bağlı köyler ile Van ili sınırlarındaki ilçeler olduğu, Van ili dışındaki hiç bir yere gidilmediğinin net olarak belli olduğu, böyle olunca seyyar görev tazminatına esas olarak davacıların gittikleri tüm yerler 6552 sayılı Kanun ile değiştirilen 6245 sayılı Harcırah Kanunun 3/g maddesinde tanımlanan memuriyet mahalli sınırları içinde kaldığı gibi, tüm bu yerlere Kurum aracı ile gidip, aynı gün çalıştıkları işyerlerine yine Kurumun aracı ile geri döndüklerinden memuriyet mahalli sayıldığı, seri haldeki dosyalardan altı dosyanın davacısının kendi dava dilekçelerinde yazılı görevlerine göre dava konusu 2014 yılı için vize alınmayan işlerde çalıştıkları belirtilerek uyuşmazlığın çözümü ve hüküm kurmaya yeterli tüm bilgi, belge ve kayıtlar dosya içinde mevcut olduğu gerekçesiyle seyyar görev tazminatı alacağına dair bozma nedenine direnilmesine karar verilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde taraf vekilleri tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin, direnme kararını 6352 sayılı Kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi bulunmaktadır. Dairemizce yapılan incelemede; Dairemizin anılan kararının usul ve kanuna uygun olduğu, ayrıca Mahkemece önceki gerekçe dışında farklı bir gerekçe ile seyyar görev tazminatı alacağı talebinin reddine karar verildiğinden incelemenin Dairemizce yapılması gerekmekle birlikte bu hususun Yargıtay Hukuk Genel Kurulununca takdir edilmesi gerektiği anlaşılmış olup, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeple dosyanın YARGITAY HUKUK GENEL KURULUNA GÖNDERİLMESİNE, 07/05/2018 gününde oybirliği ile karar verildi.