22. Hukuk Dairesi 2015/27268 E. , 2018/6743 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2015/27268 E. , 2018/6743 K.

'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacı müvekkilinin davalı işverenin bünyesinde, satış elemanı ve tezgahtar olarak 13/08/2009 tarihinden itibaren 17/07/2013 tarihine kadar çalıştığını, aylık 800,00 TL maaş aldığını, hafta sonları da dahil olmak üzere her gün sabah 08:00 den yaz döneminde gece 23:00-23:30 a kadar sezon bitinceye kadar kış döneminde ise sabah 08:00 den gece 20:00-20:30 a kadar yaz sezonunda günde 15-16 saat, kış sezonunda günde 12-13 saat çalıştığını, müvekkiline bir evrak imzalattığını ve artık kendisinden bir şey talep edemeyeceğini söyleyerek işine son verdiğini, milli dini bayramlarda çalıştığını, genel tatil günlerinde çalıştığını ve bunların ücretlerini alamadığını, işten çıkartıldığında ihbar tazminatı, kıdem tazminatı ve asgari geçim tutarını almadığından bahisle açtıkları davanın kabulüne karar verilmesini talep etmişdir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacı tarafın belirtmiş olduğu hususların gerçeği yansıtmadığını ve davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, isteğin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentler kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda; İşveren, davacının kendi isteği ile işten ayrıldığını ve 16.07.2013 tarihli ibranamede iradesini belirttiğini iddia etmiştir. Davacı tanığı Osman Akçin;
«.... Ben davacının neden işten ayrıldığını bilemiyorum. Davacının çıkartıldığını duydum. Yine duyduğuma göre davalı işveren maddi olarak sıkıntı çekmekteydi. Hatta davacının babasını kendisine ortak etmek gibi bir durumu vardı, davacının babasından davalının para aldığını biliyorum, benden de borç para istediler ' şeklinde, Davacı tanığı ... '... Ben davacının neden iş çıkarıldığını tam olarak bilmiyorum. Benim duyduğum kadarıyla davacı ile davalı tartışmış. Neden tartıştıkları hakkında bir bilgim yoktur' şeklinde, Davacı tanığı ... '...Zehra çalıştığı yeri babası ile birlikte devralacaktı, ancak fiyat konusunda anlaşamadılar, parasını da geri isteyince işten çıkarılmıştır...' şeklinde, Davalı tanığı ...' Davacının babasının, davacının eve geç gelmesi nedeniyle işten çıkmasını istediğini arkadaşların konuşmalarından duydum. Kendisi bunu bize de söylerdi fakat eve geç gelme nedeni çıkış saatleri değil kendisinin iş çıkışında Modeks mağazasındaki arkadaşları ile vakit geçirmesi ve toplu olarak onların iş çıkışını bekleyip 23:00 -00:00 gibi evine gitmesidir , davalı vekilinin talebi üzerine soruldu davacının işten çıkarken davalı ile arasında herhangi bir tartışma veya problem olmamıştır davacı o gün saat 10:00 gibi işyerine gelip davalı ile helalleşmiş ve babasının çalışmasını istememesi nedeniyle işten ayrılmıştır' şeklinde, Diğer davalı tanığı 'Davacı bana yoruluyorum artık çalışmayacağım dedi. Ve kendisi ayrıldı.' şeklinde beyanda bulunmuşlardır. 16.07.2013 tarihli ibraname de de davacının el yazısıyla yazdığı bu yazıda 'işverinizden ayrıldım ve dava açmayacağım' ifadeleri yer almaktadır. Tanık beyanları ve 16.07.2013 tarihli belge dikkate alındığında davacının kendi isteği ile işten ayrıldığı anlaşılmakla kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebep den dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.