22. Hukuk Dairesi 2015/25313 E. , 2018/4022 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2015/25313 E. , 2018/4022 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette 28.02.2003-09.05.2013 tarihleri arasında çalıştığını, önceleri yiyecek içecek müdürü iken 06.02.2004 de emekli olduğunu, çalışmayı sürdürdüğünü, 22.11.2005 den itibaren ise genel müdür sıfatıyla çalışmaya devam ettiğini, 09.05.2013 de ekonomik sebepler ve yeniden yapılanma gerekçesi ile işten çıkartıldığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili alacaklarının zamanaşımına uğradığını, şirketin otel işlettiğini, davacının da burada başladığını 22.11.2005 de işe girip, asgari ücret ile otel personeli olarak başlayan işin daha sonra genel müdür olarak devam ettiğini, davacının şirketi 94.775 TL zarara soktuğunu bu nedenle ve yeniden yapılandırma nedeniyle ihbar süresi tanınıp işten çıkarıldığını, haklı sebep olduğundan kıdem tazminatı istenemeyeceğini, çalışanların parmak tanıma sistemine tabi olmasına rağmen davacının bu sistemi kullanmadığını, fazla mesai yapılmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır.
Fazla çalışma isteğinde bulunan işçi bu iddialarını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
İşyerinde en üst düzey konumda çalışan işçinin görev ve sorumluluklarının gerektirdiği ücretinin ödenmesi durumunda ayrıca fazla çalışma ücretine hak kazanamaz. Bununla birlikte üst düzey yönetici konumunda olan işçiye aynı yerde görev ve talimat veren bir yönetici ya da şirket ortağı bulunması durumunda, işçinin çalışma gün ve saatlerini kendisinin belirlediğinden söz edilemeyeceğinden yasal sınırlamaları aşan çalışmalar için fazla çalışma talep hakkı doğar. O halde üst düzey yönetici bakımından şirketin yöneticisi veya yönetim kurulu üyesi tarafından fazla çalışma yapması yönünde bir talimatın verilip verilmediğinin de araştırılması gerekir. İşyerinde yüksek ücret alarak görev yapan üst düzey yöneticiye işveren tarafından fazla çalışma yapması yönünde açık bir talimat verilmemişse, görevinin gereği gibi yerine getirilmesi noktasında kendisinin belirlediği çalışma saatleri sebebiyle fazla çalışma ücreti talep edemeyeceği kabul edilmelidir.
Somut olayda davacının genel müdür olarak davalı otel işyerinde çalıştığı anlaşılmaktadır. Bu itibarla bulunduğu işyerinde üst düzey yönetici konumunda olan davacının ücretinin buna göre belirlendiği, yaptığı işin niteliğine göre üst düzey yönetici olduğu, çalışma saatlerini, mesai düzenini kendisinin ayarlayabildiği delil durumundan anlaşıldığından, fazla mesai ücreti talebinin reddi gerekirken yazılı şekilde kabul edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık davacının yıllık izin hakkı bulunup bulunmadığı noktasındadır.
Somut olayda; dosyaya sunulan ve davacı tarafça itiraza uğramayan izin formlarına göre davacının toplamda 35 gün izin kullandığı anlaşılmaktadır. Buna göre davacının 28 gün izin kullandığı kabul edilerek yapılan hesaplamaya itibarla alacağın yazılı şekilde hüküm altına alınması hatalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 20.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.