22. Hukuk Dairesi 2017/18374 E. , 2018/26444 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/18374 E. , 2018/26444 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı firmaya ait iş yerinde 13/10/2005 tarihinde hammadde depolama ustası olarak çalışmaya başladığını, 03/12/2013 tarihine kadar aralıksız olarak çalıştığını, fesih bildirgesinde halı ters katlama makinesinin aynısını başka firmaya satılmak üzere işletme dışında üretilmesine aracılık ederek haksız kazanç elde ettiği ve bu sebeple işverenin güvenini kötüye kullandığının iddia edildiğini ancak bu durumun gerçeği yansıtmadığını, davacının tazminatlarının ve fazla çalışmalarının karşılığının ödenmediğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, talep konusu alacağın zamanaşımına uğradığını, davacının normal çalışma süresini aşan herhangi bir fazla çalışması bulunmadığını, davacıya fazla mesai çalışmasının karşılığı tahakkuk edilmek sureti ile kendisine ödendiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davalı taraf halı ters katlama makinesinin aynısını başka firmaya satılmak üzere işletme dışında üretilmesine aracılık ederek haksız kazanç elde ettiğini ve bu sebeple işverenin güvenini kötüye kullandığı iddia ederek davacının iş akdini feshetmiş ise de bu durum davalı tarafından ispatlanamadığından davacının iş akdinin haksız olarak feshedildiği, davacının çalıştığı süre içerisinde fazla çalışmalarının olduğu bunların karşılığının ödenmediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İş sözleşmelerinde fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğu yönünde kurallara sınırlı olarak değer verilmelidir. Dairemiz, 270 saatle sınırlı olarak söz konusu hükümlerin geçerli olduğunu kabul etmektedir. Fazla çalışmaların aylık ücret içinde ödendiğinin öngörülmesi ve buna uygun ödeme yapılması halinde, yıllık 270 saatlik fazla çalışma süresinin ispatlanan fazla çalışmalardan indirilmesi gerekir. İşçiye her ay ödenen ücret içinde fazla çalışmaların bir kısmının yer aldığı taraflarca kabul edildiğine göre 270 saatin 12 aya bölünmesi sonucu belirlenen 22.5 saat, her ay için kanıtlanan fazla çalışma süresinden indirilmelidir.
Somut olayda, davalıya ait işyerinde hammadde planlama ustası olarak çalışan davacı, fazla mesai yaptığı ve karşılığının ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Dosyada aldırılan bilirkişi raporunda, puantaj kayıtlarına göre davacının 01.04.2010-30.04.2013 tarihleri arasında Nisan ayının başından Ekim ayının sonuna kadar haftanın 5 günü 8.30-18.00; Cumartesi günleri ise 8.30-14.00 arası çalışarak haftada 2.5 saat fazla çalışma yaptığı belirlenmiştir. Mahkemece bu rapora itibar edilerek fazla çalışma ücreti alacağı hüküm altına alınmış ise de; bilirkişi raporunun açıklama bölümünde 2010 yılından önce fazla çalışma yapılmadığı belirtilmiş olmasına karşın hesaplama bölümünde hatalı olarak 2009 yılı için de fazla çalışma ücreti alacağı hesaplandığı görülmektedir. Ayrıca, davacının iş sözleşmesinde fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu kararlaştırılmış olup davacının ücret miktarı dikkate alındığında iş sözleşmesindeki bu düzenlemeye değer verilmesi gerekmektedir. Bu husus da gözardı edilmiştir.
Yargıtay içtihatlarına göre, aylık ücrete fazla mesai ücretinin dahil olduğu durumlarda yılda 270 saati aşan fazla çalışmalar için ücret talep edilebilecektir. Bu sebeple davacının iş sözleşmesindeki düzenleme gereği yılda 270 saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunun kabulü ile yıllık 270 saati aşan çalışmalar için fazla mesai ücreti hesaplanması gerekir. Ne var ki; davacı beliritlen tarih aralığında Nisan ayının başından-Ekim ayının sonuna kadar haftada 2.5 saat fazla mesai yapmış ve yıl içerisindeki fazla çalışması 270 saati aşmamıştır. Açıklanan nedenle, fazla çalışma ücreti alacağının reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 06.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.