22. Hukuk Dairesi 2018/5313 E. , 2018/20039 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2018/5313 E. , 2018/20039 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Davacı vekili, müvekkili işçinin fark kıdem tazminatı, fark ihbar tazminatı, fark aylık ücret, fark ikramiye ve fark fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne dair verilen karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 16/06/2015 tarihli ilamıyla, dava konusu fark kıdem tazminatı, fark ihbar tazminatı, fark aylık ücret, fark ikramiye alacaklarının gerçekte belirlenebilir alacaklar olduğu ve dolayısıyla belirsiz alacak davasına konu edilemeyeceklerinden anılan talepler yönünden hukuki yarar yokluğundan davanın usulden reddi gerekirken esasa girilerek karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemenin 02/02/2016 tarihli kararıyla, bozma kararına karşı direnilmesine karar verilmiştir.
Direnme kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 28/02/2018 tarihli kararıyla, Mahkemenin direnme kararının yerinde olduğu kabul edilerek, Dairemizin bozma ilamında açıklanan bozma nedenine göre davanın esasına yönelik diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 28/02/2018 tarihli kararıyla, dava dosyasının Dairemize gönderilmesi üzerine; davalı vekilinin temyiz incelemesinin duruşmalı yapılması talebinde bulunduğu dikkate alınarak, işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 25/09/2018 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davacı adına vekili Avukat ... geldi. Davalı adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davanın belirsiz alacak davası olduğunu belirterek, müvekkili işçinin 26/04/1993 tarihinden iş sözleşmesinin işverence feshedildiği 20/10/2013 tarihine kadar davalıya ait işyerinde kesintisiz çalıştığını, davalı işverenin iş sözleşmesinin devam ettiği 19/10/2006 tarihinde müvekkili işçiyi resmi kayıtlarda işten çıkmış gibi gösterdiğini, 23/10/2006 tarihinde ise kayden yeniden işe girişinin yapıldığını, muvazaalı işe girdi çıktı işlemlerinde işverenin amacının işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesiyle verilen ücret zamlarından işçiyi mahrum etmek ve yeni bir sözleşmeyle işe başlamış gibi göstererek işçi ücretlerinin asgari ücret seviyesine düşürülmesi olduğunu, kanuna karşı hile olan bu işlem sonucunda müvekkilinin ücretinin işyerine yeni girmiş bir işçi gibi asgari ücret seviyesine indirildiğini, toplu iş sözleşmesiyle getirilen ücret zamlarından yararlandırılmadığı gibi ikramiye hakedişlerinin düşürüldüğünü ileri sürerek, fark kıdem tazminatı, fark ihbar tazminatı, fark aylık ücret, fark ikramiye ve fark fazla çalışma ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın belirsiz alacak davası türünde açılamayacağını, davaya konu alacak taleplerinin haksız olduğunu ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne dair verilen karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 16/06/2015 tarihli ilamıyla, dava konusu fark kıdem tazminatı, fark ihbar tazminatı, fark aylık ücret, fark ikramiye alacaklarının gerçekte belirlenebilir alacaklar olduğu ve dolayısıyla belirsiz alacak davasına konu edilemeyeceklerinden anılan talepler yönünden hukuki yarar yokluğundan davanın usulden reddi gerekirken esasa girilerek karar verilmesinin hatalı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur.
Mahkemenin 02/02/2016 tarihli kararıyla, bozma kararına karşı direnilmesine karar verilmiştir.
Direnme kararı, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 28/02/2018 tarihli kararıyla, Mahkemenin direnme kararının yerinde olduğu kabul edilerek, Dairemizin bozma ilamında açıklanan bozma nedenine göre davanın esasına yönelik diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece itibar edilen bilirkişi raporunda, tüm hesaplama dönemi için işverence fiili ücret üzerinden aylık altı yevmiye tutarında ikramiye ödemesi yapıldığı esas alınarak, fark ikramiye alacağının hesaplandığı görülmektedir. Ne var ki, 01/04/2013 tarihinde yürürlüğe giren 23. dönem toplu iş sözleşmesinde, ikramiyenin aylık on yevmiyeye (yıllık toplam yüzyirmi yevmiyeye) yükseltilmesine ilişkin hüküm bulunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece, emsal dava dosyalarında (örneğin, ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nin 2014/412 esas sayılı dava dosyası) fark ikramiye alacağının hesaplanmasında, 01/04/2013 tarihinden sonraki dönemde işverence fiili ücret üzerinden aylık on yevmiye tutarında ikramiye ödemesi yapıldığı esas alınmıştır. Eldeki dosyada ise, 23. dönem toplu iş sözleşmesindeki farklı hükmün dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Anılan sebeple, 01/04/2013 tarihinden sonraki dönem bakımından bu yön üzerinde durularak, bahsi geçen toplu iş sözleşmesi hükmü ile bordrolar karşılaştırılmalı ve sonuca gidilmelidir.
Yukarıda yazılı sebepten kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.