22. Hukuk Dairesi 2015/33912 E. , 2018/14858 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2015/33912 E. , 2018/14858 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkiline 6772 sayılı Kanun gereğince ödenmediğini iddia ettiği ilave tediye alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalının Cevap Özeti:
Davalı vekili; görev itirazı ve zamanaşımı def'inde bulunmuş, ...'nda ikramiye ödenmemesinin olumsuz iş koşulu haline geldiğini, kurumda TİS uygulanmadığı gibi, iş sözleşmelerinde de ikramiye ödeneceğine dair bir hüküm bulunmadığını, Kurumun 6772 sayılı Kanun kapsamında sayılan kurumlardan olmadığını, 4857 sayılı Kanunun 34. maddesinde yalnızca ücret alacakları söz konusu olduğunu ve en yüksek faiz talep edemeyeceğini, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dava konusu ilave tediye alacağına uygulanan faizin türü ve başlangıç tarihi noktasında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacının dava dilekçesinde, ilave tediye alacağına ''mevduata uygulanan en yüksek faiz'' oranında faiz uygulanmasını talep ettiği, ıslah dilekçesinde ise ''dava dilekçesinde bahsedilen hususlar baki kalmak kaydıyla'' ibaresi ile istemde bulunduğu görülmektedir. Buna göre davacının ıslah talebinde de faiz isteminde bulunduğu kabul edilmelidir. Ancak, ilave tediye alacağı, 6772 sayılı ''Devlet ve Ona Bağlı Müesseselerde Çalışan İşçilere İlave Tediye Yapılması Hakkındaki Kanun’dan'' kaynaklanmakta olup kanuni faiz işletilmesi gerekirken, mevduata uygulanan en yüksek faiz oranında hükmedilmesi yerinde değildir. Mahkemece, ''yasal faiz oranını geçmemek üzere mevduata uygulanan en yüksek faiz'' oranı üzerinden faize hükmedilmesi gerekirken, mevduata uygulanan en yüksek faiz oranına göre faiz işletilmesine karar verilmesi hatalı bulunup bozmayı gerektirmiştir. Ne var ki, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı” sözcüklerinin çıkartılarak, yerine; ''yasal faiz oranını aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi” sözcüklerinin eklenmesine ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 18.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.