22. Hukuk Dairesi 2017/10069 E. , 2018/7944 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/10069 E. , 2018/7944 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, kesinleşen işe iade kararına rağmen işe başlatılmadığını öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve hafta tatillerinde çalışıp çalışmadığı hususu uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
Aynı ispat kuralları hafta tatili ücret alacağı için de geçerlidir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece davacı tarafından ibraz edilen belgeler ile tanık beyanlarına göre davacının haftanın beş günü 8.00-21.00 saatleri arasında çalıştığı, ayda iki hafta Cumartesi günleri toplantı yapıldığı ve bu nedenle 09.00-12.00 arası çalıştığı, davacının bu şekilde haftada 15.5 saat fazla çalışma yaptığı ancak fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu gerekçesiyle haftada 10 saat fazla çalışma kabul edilmiş ve davacıya yapılan prim ödemeleri de davacının kabulü doğrultusunda fazla çalışma ücreti alacağından mahsup edilmiştir. Davacının ayda iki hafta tatili gününde çalıştığı kabulüne göre hafta tatili ücret alacağı talebi de hüküm altına alınmıştır.
Ne var ki, Mahkemece varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir. Davacı tanıklarının beyanlarından, davalı işverene karşı davaları olduğu bir başka deyişle davacı tanıkları ile davalı işveren arasında husumet bulunduğu anlaşılmaktadır. Husumetli tanık anlatımları yan deliller ile desteklenmedikçe hükme esas kabul edilemez. Davalı tanık anlatımlarından ise davacının fazla çalışma yaptığı ve hafta tatillerinde çalıştığı sonucuna varılamamaktadır. Dosya içerisinde, davacı tarafından bazı Cumartesi ve Pazar günleri için toplantı yada eğitim olduğuna ilişkin mail ve duyurular ve nöbetçi eczane aksiyonları, kahvaltı, acil servis ve gazete aksiyonu gibi bazı aylara ait aksiyonlar sunulmuştur. Ne var ki, bu belgelerin hiç birinden davacının haftalık çalışma saatlerinin davacının iddia ettiği şekilde olduğunun belirlenebilmesi mümkün değildir. Davacının iş sözleşmesine göre yıllık 270 saate kadar olan fazla çalışmanın ücrete dahil olduğu ve davacının ödenen prim alacaklarının mahsup edilerek fazla çalışmanın hesaplanması talebi dikkate alındığında, yöntemince ispatlanamayan fazla çalışma ücret alacağı talebinin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabul edilmiş olması doğru bulunmamıştır.
Hafta tatili ücret alacağı bakımından ise; sadece davacının sunduğu belgelerden haftanın 7 günü çalıştığının tespit edilebildiği haftalar olup olmadığı belirlenerek var ise bu haftalar ile sınırlı olarak hafta tatili ücret alacağının kabulüne karar verilmelidir.
Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 28.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.