22. Hukuk Dairesi 2015/27057 E. , 2018/7781 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2015/27057 E. , 2018/7781 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 27.03.2018 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili Avukat ... geldi. Karşı taraf adına kimse gelmedi. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece, davalı tanığının beyanının esas alınması gerektiği açıklanarak, davacının normal mesai düzeninde haftalık dokuz saat fazla çalışma yaptığı, buna ilave olarak yılın dokuz ayında aylık dokuz saat daha fazla çalışmasının bulunduğu esas alınmış ve bu doğrultuda hesaplanan fazla çalışma ücreti alacağı indirim uygulandıktan sonra hüküm altına alınmıştır.
Davacının normal mesai düzeninde haftalık dokuz saat fazla çalışma yaptığına ilişkin kabul dosya içeriğine göre isabetlidir. Ancak, bu mesaiye ilaveten yılın dokuz ayında aylık dokuz saat daha fazla çalışmasının bulunduğuna ilişkin kabul yönünden, davalı tanığının beyanının esas alındığı açıklanmış ise de, davalı tanığının hak ediş dönemlerinde ilave olarak çalışılan saatler sonrasında bunu telafi edecek izin kullandırıldığı şeklindeki beyanının gerekçesiz şekilde dikkate alınmayarak değerlendirilmemesi hatalı olmuştur.
Diğer taraftan, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 31/08/2013 tarihine kadar fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanmıştır. Davacının iş sözleşmesinin 31/08/2013 tarihinde sona erdiği sabit ise de; davalı vekili, ... ilindeki şantiyenin 31/08/2012 tarihinde kapandığını savunmuştur. Davacı tanığı ...’ın davacı olduğu dosyada ( ... 2. İş Mahkemesi’nin 2013/810 esas ve 2014/588 karar sayılı), işçinin iş sözleşmesi 31/08/2013 tarihinde sona ermiş ise de, ... ilindeki şantiye çalışmasının 31/08/2012 tarihinde sonlandığı esas alınarak, fazla çalışma ücreti (haftalık dokuz saat üzerinden) 31/08/2012 tarihine kadar hesaplanmıştır. Belirtilen davada verilen karar Dairemizin 10/05/2016 tarihli 2015/10068 esas ve 2016/14234 karar sayılı ilamıyla onanmıştır. Eldeki dosyada, davacının hizmet döküm cetvelinin incelenmesinden de, 31/08/2012 tarihinde davalı işverenin ... ilindeki işyerinden çıkışının bildirildiği, 01/09/2012 tarihinde davalının ... ilinde tescilli işyerinden işe girişinin bildirildiği, 01/03/2013 tarihinde ise davalının ... ilinde tescilli işyerinden işe girişinin bildirildiği ve nihayetinde 31/08/2013 tarihinde işten çıkışının gösterildiği anlaşılmaktadır. Bu halde, mahkemece, ... ilindeki şantiye çalışmasının 31/08/2012 tarihinde sona erdiğine ilişkin savunmanın üzerinde durulmayarak, tanıklara bu yöndeki bilgilerinin sorulmaması ve değerlendirme yapılmaması hatalı olmuştur.
Fazla çalışma ücreti hesaplamasında, dosya içeriğindeki izin formlarında gösterilen davacının izinli olduğu günlerin hesaptan dışlanmaması bir diğer hatalı yöndür.
Yukarıda yazılı sebeplerden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.630,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.