22. Hukuk Dairesi 2015/29718 E. , 2018/7763 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2015/29718 E. , 2018/7763 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 15 yıl sigortalılık süresi itibari ile 3600 prim gün sayısını doldurmasından kaynaklı emeklilik sebebi ile iş akdini feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile fazla mesai ve yıllık izin ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının başka iş yerinde çalışmak için iş akdini feshettiğini bu nedenle kıdem tazminatına hak kazanmadığını beyan ederek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin ilk dönem çalışmasının istifa ile sona erip ermediği hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı grafiker olarak davalı iş yerine ait ... ve İstanbul da bulunan iş yerlerinde 02.06.1997 – 18.11.1998, 18.12.1998 – 18.11.2002 ve 10.12.2002 – 22.04.2013 tarihleri arasında çalışmıştır. Davacı tarafından işverene sunulan 18.11.1998 tarihli istifa dilekçesinde ; “ çalışmakta olduğum ... Bilgisayar Form Hassas Kağıt AŞ den istifamı rica ediyorum. “, 18.11.2002 tarihli istifa dilekçesinde de “ iş değişikliği nedeni ile ayrılmak istiyorum“ yazmaktadır. Davacı dava dilekçesinde 2002 yılında ... da bulunan iş yerine çalışmaya geldiğinden işverence bu istifa dilekçesinin imzalattırıldığını beyan etmiştir. Davacı tanıkları da davacının 2002 yılında İstanbul dan ... da ki iş yerine gelerek çalışmaya devam ettiğini beyan etmişlerdir. Bu nedenle 18.11.2002 tarihli istifa dilekçesine değer verilmemesi isabetli olmuştur. Ancak davacı 18.11.1998 tarihinde ki istifanın zorunlu olduğunu, o tarihte sendika üyesi olduğunu ve bu nedenle iş yerinde sorunlar yaşadığını, tehdit ile istifa dilekçesi verdiğini ve sendikadan istifa ettirildiğini belirtmiş ise de bu iddiasını ispat edememiştir. Davacı bu dilekçesini özgür iradesi ile yazmış ve dosya kapsamında iradesinin fesada uğratıldığı, tehdit edildiği konusun da herhangi bir delil bulunmamaktadır. Bu nedenle davacının ilk dönem çalışmasının istifa ile sona erdiğinin kabulü ile 02.06.1997 – 18.11.1998 tarihleri arasındaki dönemin dışlanması gerekmektedir. Bu durumda; davacının ilk dönem çalışmasının istifa ile sona erdiği kabul edilerek buna göre yeniden hesaplama yapılmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
3-Davacının fazla mesai ücreti hesabına esas alınan çalışma saatleri konusu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
6100 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesinin 1. fıkrası uyarınca “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.
Somut olayda davacının cumartesi günleri çalışmanın 09.00 da başladığını belirtmesi ve davacı tanıklarından Seyfettin Yalçın'ın cumartesi günleri saat 09.00 da işe başlıyorlardı beyanı karşısında cumartesi günleri çalışmanın 09.00 da başladığının kabulü gerekirken hükme esas alınan bilirkişi raporunda cumartesi günleri çalışmanın 08.30 da başladığının kabulü ile fazla çalışma hesabının yapılması talep aşımı olup, karar bu yönden hatalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.