22. Hukuk Dairesi 2017/25981 E. , 2019/22860 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/25981 E. , 2019/22860 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde muhasebe servisinde personel olarak Ekim 2012 - 23/06/2015 tarihleri arası çalıştığını, iş akdini SGK primlerin gerçek ücret üzerinden yatırılmaması gibi haklı gerekçelere dayalı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davalının iddialarının yerinde olmadığını beyanla davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacının fazla çalışma ücret alacağına hak kazanıp kazanamadığı hususunda uyuşmazlık mevcuttur.
Somut olayda, davacı vekili, davacının davalı işyerinde muhasebe servisinde hafta içi beş gün 08:00-18:30 saatleri arasında ve son bir yıldır cumartesileri günleri saat 13:00’a kadar çalıştığını, ancak daha öncesinde cumartesi günleri de hafta içinde olduğu gibi tam gün çalışıldığınıve fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürmüştür. Davalı vekilince; davacının Mahkemenin 2015/334 esas sayılı dosyasında başka bir işçinin işçilik alacakları için davalı şirket aleyhine açmış olduğu davada tanık olarak verdiği ifadesinde mesaiye kalmadığı yönünde beyanı olduğu, bunun Mahkeme dışı ikrar niteliğinde bulunduğu ve fazla çalışma ücret alacaklarının reddi gerektiğini savunulmuş olup, Mahkeme tarafından bu hususa itibar edilerek fazla mesai ücret alacağı talebi reddedilmiştir. Ne var ki; davacının Mahkemenin 2015/334 esas sayılı dosyasında verdiği ifadesi; ‘’Sabah saat 08:00-18:30 saatleri arasında çalışıyorduk. İşe girdiğimden beri yaz kış bu şekilde çalışıyorduk....Bu tarih itibariyle yaklaşık 1 sene öncesinden itibaren cumartesi günleri 13:00’den sonra çalışmıyorduk. Fazla mesai ücreti ödenmiyordu. Ben ön muhasebeye bakıyordum mesaiye kalmıyordum. Davacı mesaiye kalırdı. Bazı dönemler iş yoğunlaştığında haftada ortalama 2-3 gün mesaiye kalırdı. Saat 18:30’a kadar olan mesai için ücret ödenmez, 18:30 sonrası için ise ödeme yapılırdı....’’ şeklinde olup, bu beyanlara göre davacının fazla çalışma yapmadığını ikrar ettiği anlamının çıkartılması yanılgılı olmuştur.Zira davacının normal çalışma süresi olarak belirttiği saat 08:00-18:30 saatleri arasında geçen çalışmaları bakımından da haftalık 45 saatin üzerinde çalışma yaptığı açık olup, davacının mesaiye kalmadığı yönündeki ifadesinden kastının saat 18:30 ‘dan sonra ilave çalışma yapmadığı biçiminde olduğu anlaşılmaktadır. Buna göre; dosyaya sunulan bilirkişi raporunda tespit edildiği şekilde, davacının son bir yıla dek 08:00 -18:30 saatleri arası 10,5 saat, 1 saat ara dinlenme ile günlük 9,5, haftada altı gün 57 saat çalışarak 12 saat, son bir yılda ise; cumartesi günleri saat 13:00’e dek çalışıldığından haftalık 7,5 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek davacının fazla çalışma ücretlerinin hesaplanmak suretiyle alacağına hükmedilmesi gerekirken, yazılı biçimde reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.