22. Hukuk Dairesi 2016/23811 E. , 2019/21561 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/23811 E. , 2019/21561 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı vekilince istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 26/11/2019 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına vekili Avukat ... ile karşı taraf adına vekili Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde yapmış olduğu fazla mesailerin karşılığının ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.Somut uyuşmazlıkta hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre davacının yaz sezonunda haftada 27 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiş ise de, karar dosya içeriğine uygun düşmemektedir.Kabule göre, bilirkişi raporunda haftanın 6 günü 22.00-08.00 saatleri arasında çalışan davacının haftada 84 saat çalıştığı sonucuna ulaşılmakla birlikte, bu hesap hatalıdır. Anılan çalışma düzenine göre ara dinlenme dikkate alınmaksızın haftalık toplam çalışma süresi 60 saat olmaktadır.
Diğer taraftan, dava dilekçesinde davacı tarafından yaz sezonunda 22.00 – 07.30 saatleri arasında çalışıldığı beyan edilmiştir. Buna göre, bir saat ara dinlenme süresinin mahsubu sonucunda haftalık fazla çalışma süresi 6 saat olmaktadır. Bu itibarla, davacının yaz sezonunda haftada 6 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek sonuca gidilmesi gerekirken, eksik inceleme ile verilen karar isabetsizdir.3-Islah dilekçesi davalı vekiline 15/01/2016 tarihinde tebliğ edilmiş ve davalı vekili tarafından da kanuni süresinde olmak üzere 20/01/2016 tarihinde zamanaşımı defi ileri sürülmesine karşın, bu hususun dikkate alınmaması da doğru değildir.
4-Dosya içeriğine göre, davacının imzasının yer aldığı ve davacının serbest zaman kullandığını gösterir belgeler mevcuttur. Ayrıca bordrolara göre, serbest zaman kullandırılan tarihlere karşılık davacıya %50 zamlı tutarda ödeme yapıldığı görülmektedir.
Mahkemece bu hususta gerekli araştırma yapılmalı, tahakkuk ettirilen zamlı tutarların banka kanalıyla davacıya ödendiği belirlendiği takdirde, serbest zaman kullandırılan dönemler hesaplamadan dışlanmalıdır.Anılan hususlar gözetilmeksizin eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 2.037,00 TL duruşma vekalet ücretinin karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 26/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.