22. Hukuk Dairesi 2017/25038 E. , 2019/20122 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/25038 E. , 2019/20122 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ:Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile ödenmediğini iddia ettiği fazla çalışma ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; zamanaşımı def'inde bulunmuş, davacının iş sözleşmesini haklı neden bulunmaksızın kendisinin feshettiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmadığını, davacının yıllık izinlerini kullandığını beyanla, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece; yapılan yargılamaya ve bilirkişi raporuna göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında Mahkemece hükmün doğru kurulup kurulmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.Dosya içeriğine göre, davada talep edilen miktarların ıslah edildiği tarih 14.01.2016 olmasına karşın, ıslah tarihinin temyiz konusu kararın hüküm fıkrasında fazla çalışma ücret alacağı yönünden 24.12.2012 olarak yazılmış olması hatalı olup bozma nedeni ise de; yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan gerekçe ile hüküm fıkrasının 1-(ç) bendinde yazılı “24.12.2012” tarihinin “14.01.2016” olarak düzeltilmesine ve hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.11.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.