22. Hukuk Dairesi 2016/21763 E. , 2019/19789 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/21763 E. , 2019/19789 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti ile maaş alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, süresi içerisinde her iki taraf vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece dava kısmi dava olarak sonuçlandırılmış ise de, bu kabul isabetli değildir. Şöyle ki, davacı dava dilekçesinde fazlaya ilişkin hakkını saklı tutarak ücret, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiş, dava dilekçesinin sonuç ve istem kısmında da “ücret alacağı, fazla çalışma ücreti ve 21 günlük yıllık izin ücreti alacağı belirsiz alacak olup bilirkişi hesaplaması sonucu daha fazla miktar çıkması halinde ıslaha gerek olmaksızın talep miktarını yükseltme hakkımız saklı kalmak kayıdıyla 22.9.2008-1.12.2011 tarihleri arasında çalışma süresine ait” dava konusu alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir. Buna göre, davacı dava dilekçesinde açıkça davasının belirsiz alacak davası olduğunu söylediğinden, Mahkemece davanın kısmi dava olarak sonuçlandırılması hatalıdır.
Bu belirleme yapıldıktan sonra, eldeki davaya konu edilen alacaklardan fazla mesai ücreti yönünden, davacı haftada kaç saat fazla çalışma yaptığını, hangi hafta tatillerinde çalıştığını belirleyebilmekte ise de, hakimin hesaplanan miktardan hangi oranda indirim yapacağını bilebilecek durumda değildir. Bu nedenle fazla çalışma ücreti belirsiz alacak davasına konu edilebilir. Ancak, dava konusu yıllık izin ücreti ile davacının ödenmeyen maaş alacakları bakımından, davacı, çalışma süresini, kendisine en son ödenen aylık ücret miktarını, tazminat hesaplamasına esas alınacak aylık ücrete ek para veya parayla ölçülebilen sosyal menfaatleri, hak kazandığı izin süresini, çalışma süresi boyunca varsa kullanmadığı veya karşılığı ödenmeyen izin sürelerini belirleyebilecek durumdadır. Bu halde, dava konusu yıllık izin ücreti ile ödenmeyen maaş alacaklarının gerçekte belirlenebilir alacaklar olduğu ve dolayısıyla belirsiz alacak davasına konu edilemeyecekleri nazara alındığında, bu alacaklar bakımından hukuki yararın bulunmadığı anlaşılmaktadır. Hukuki yararın dava şartı olması ve mahkeme tarafından da re'sen gözetilmesi gerektiğinden, yıllık izin ücreti ile maaş alacaklarına yönelik taleplerin usulden reddine karar verilmeli, fazla mesai ücreti ise belirsiz olarak görülebileceğinden esas hakkında hüküm kurulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 23.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.