22. Hukuk Dairesi 2016/21754 E. , 2019/19782 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/21754 E. , 2019/19782 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde 01/01/2009-12/03/2014 tarihleri arasında haftanın hemen hemen her günü 07:00 - 21:00 /22:00 saatleri arasında çalışarak fazla mesai yapmasına rağmen fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini belirterek, fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalının Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla mesai alacağının hesabı noktasındadır.
Davacı, işe başlama ve bitiş saatlerinin 07.00-21.00/ 22.00 arasında olduğunu ancak kendisine fazla mesailerinin ödenmediğini ileri sürmüş, davalı ise cevap dilekçesinde satış temsilcisinin günde 40 satış noktasını ziyaret etmesi gerektiğini, ancak yapılacak işin günde 6 saatte bitirilebilecek mahiyette olduğunu savunmuştur. Mahkemece de, 'Davacının ödenen satış primlerinin, yıllık 270 saati aşan fazla çalışma ücretlerini karşıladığı' gerekçesi ile fazla mesai ücretinin reddine karar verilmiştir.
Öncelikle mahkemenin fazla mesainin reddine ilişkin gerekçesi isabetsizdir. Şöyle ki, prim, çalışanı özendirici ve ödüllendirici bir ücret ödemesi olup işverence işçiye garanti edilmiş bir temel ücretin üzerine belirli bir usule bağlı olarak ödenen ek bir ücrettir. Fazla mesai ise, kural olarak 4857 sayılı Kanun'a göre, kanunda yazılı şartlar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalardır. İşçi kanuni çalışma saatleri dışında çalışsa da çalışmasa da koşulları oluştuğunda söz konusu ek ücrete hak kazanacaktır. 4857 sayılı Kanun'un 41. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca, fazla çalışma saat ücreti, normal çalışma saat ücretinin yüzde elli fazlasıdır. İşçiye fazla çalışma yaptığı saatler için normal çalışma ücreti ödenmişse, sadece kalan yüzde elli kısmı ödenir.
Dosya kapsamındaki tanık beyanlarına göre; davacının belirlenen hedeflerin aşılma oranına göre prim aldığı, buna göre davacının aylık sabit ücret + prim karşılığında çalıştığı anlaşılmaktadır. Dairemizin yerleşik uygulamasına göre bu ücret sisteminde davacının fazla mesai karşılığı sabit ücret üzerinden fazla mesai alacağını almadığı kabul edilerek bu ücret üzerinden fazla mesai ücreti hesaplanarak hüküm altına alınması gerekirken reddine karar verilmesi hatalıdır.
Davacının günlük 40 noktayı ziyaret etmesi gerektiği ancak ziyaretinin günde 6 saat gibi bir süre ile tamamlayacağı hayatın olağan akışına aykırıdır. Davacı beyanı ile tanık anlatımlarının birlikte değerlendirilmesinde, davacının hafta içi beş gün 07.00-20.00 saatleri arasında, cumartesi günü de 07.00-13.00 saatleri arasında çalıştığı kabul edilmeli, hesaplama yapılırken prim ödemelerinin fazla mesaiden ayrı olduğuna dikkat edilmeli, taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinde ücretin içinde fazla mesai ücretinin de olduğu kuralı göz önüne alınarak fazla mesai ücreti hesaplanmalıdır.
Mahkemece, yazılı gerekçe ile davanın reddi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.10.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.