22. Hukuk Dairesi 2017/24300 E. , 2019/18017 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/24300 E. , 2019/18017 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, iş sözleşmesine haklı bir neden olmadan son verildiğini öne sürerek kıdem tazminatı ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda toplanan delillere göre bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında dosyada aldırılan bilirkişi raporuna göre davacının saat 20.00-08.00 arası nöbet tuttuğu haftalar dışında haftada 3 saat fazla çalışma yaptığının kabul edilmesinin talep aşımı mahiyetinde olup olmayacağı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı dava dilekçesinde hemen hemen hergün akşam 20.00 sabah 8.00 arası nöbet tuttuğunu, bu şekilde fazla çalışma yapmasına rağmen ücretinin ödenmediğini iddia etmiştir. Dosyada aldırılan bilirkişi raporunda, işyeri kayıtlarına göre davacının çalışma döneminin neredeyse tamamında sabah 08:00 - 17:00/08:30 - 17:30/07:30 - 16:30 saatlerinde çalıştığı bu dönemlerde haftada 3 saat fazla çalışma yapıldığı tespit edilmiştir. Ancak Mahkemece davacının talebinin somut bir şekilde akşam 20:00 sabah 08:00 saatleri arasında çalışılan dönem olduğu kabul edilerek yalnızca bu şekilde çalışma yapılan dönemlerin hesabı hüküm altına alınmış;dosya içerisinde mevcut puantaj kayıtlarına göre 2014 yılı Şubat-Mart-Nisan aylarında davacının bir gün akşam 20:00 sabah 08:00 vardiyasını kullandıktan sonra 1 tam gün izinli olduğu ve günde 3 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir.
Davacı dava dilekçesinde hemen hemen hergün akşam 20.00 sabah 8.00 arası nöbet tuttuğunu öne sürdüğüne göre, hafta tatili günü dışında haftada 18 saat fazla çalışma yaptığını iddia etmiştir. Şu halde; davacının iddia ettiği süreden daha az sürelerde fazla çalışma yaptığının kabulü mümkün olup talep aşımından söz edilmesi mümkün değildir.
Bu nedenle davacının 2014 yılı Şubat, Mart ve Nisan aylarında gece çalışması yaptığının kabulünün yanı sıra; dosya içerisinde bulunan çizelgeler ile davacının haftanın 6 günü, günde 9 saat 1 saat ara dinlenme ile haftada 3 saat fazla çalışma yapıldığı tespit edilebilen dönemler için de fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmalıdır. Hesaplama yapılırken, dosyadaki tanık anlatımları irdelendiğinde, davacının tanıklarının beyanından somut bir şekilde fazla çalışma yapıldığı sonucuna ulaşılamadığından sadece dosya içerisinde bulunan çizelgelere göre fazla çalışma yapıldığı tespit edilebilen haftalar için hesaplama yapılması gerektiği gözönünde tutulmalıdır.
Mahkemece belirtilen hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Taraflar arasında bir diğer uyuşmazlık konusu, yapılan fazla çalışma hesabından indirim yapılması gerekip gerekmediği noktasındadır.
İşçinin fazla çalışma ücreti alacağından indirim yapılması konusunda yasal bir düzenleme bulunmamaktadır. Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtayca son yıllarda indirim yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır. Bu indirim, dosyadaki delillerin durumu ve niteliğine göre yapılması gerekli uygun bir indirimdir. Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir. Yapılacak indirim, işçinin çalışma şekline, işin düzenlenmesine ve hesaplanan fazla çalışma ücreti miktarına göre takdir edilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 2014 yılı Şubat, Mart ve Nisan aylarında günde 3 saat gece çalışması yapılan günler işyeri kayıtlarına göre tespit edilmiştir. Mahkemece hükmün gerekçesinde fazla çalışma ücret alacağı hesabından indirim yapılması gerektiğini açıklanmış ancak hesaplanan miktar indirim yapılmadan hüküm altına almıştır. Mahkemece sadece işyeri kayıtlarına dayalı hesaplama yapılması halinde hesaplamadan indirim yapılmasının hatalı olacağı gözetilerek gerekçe ile hüküm arasındaki oluşturulan çelişki giderilmeli, indirim yapılması gerekip gerekmediği konusunda dosya kapsamına göre bir karar verilmelidir. Mahkemece bu husus üzerinde durulmaksızın karar verilmesi de ayrıca bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 03.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.