22. Hukuk Dairesi 2017/35656 E. , 2019/17929 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/35656 E. , 2019/17929 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ... bünyesinde 15/06/2012 tarihinden itibaren işçi olarak çalıştığını, davalının haklı bir gerekçe göstermeden ve iş akdinin feshi sürelerine uygun davranmadan müvekkilini Nisan 2014 tarihinde işten çıkardığını, müvekkilinin çalıştığı süre zafında resmi tatil günlerine ilişkin ücreti, fazla çalışma ücreti, ihbar tazminatı, kıdem tazminatına ilişkin haklarının ödenmediğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar davaya cevap vermemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalılard vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde iş sözleşmesine Nisan 2014 tarihinde son verildiğini ileri sürmesine rağmen, hesaplamanın 15.05.2014 tarihine kadar yapılması talep aşımı mahiyetindedir.
3-Davacı işçinin fazla çalışma ücretinin hesabı konusunda uyuşmazlık vardır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı dava dilekçesinde hafta sonları da sürekli çalıştığını ve mesaisinin 08.00-19.30 saatleri arasında olduğunu iddia ederek fazla çalışma ücretinin tahsiline karar verilmesini talep etmiş, dinlettiği tanıklarla bu hususu ispatlama yoluna gitmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanık beyanlarına göre davacının haftanın 6 günü 08.00-19.30 saatleri arasında günde 1,5 saat ara dinlenme ile çalıştığı kabul edilmiştir. Ancak tanıklardan ...'ın davalılar aleyhine açtığı ve Dairemiz incelemesinden geçen 2016/3940 E. Sayılı dosyasında, tanığın çalışma saatleri 08.00-18.30 saatleri arasında haftanın 5 günü olarak kabul edilmiş ve bu hesaplamaya davacının temyize gelmediği, ilgili dosyanın Dairemizin onama ilamı ile kesinleştiği görülmüştür. Buna göre tanığın kendi çalışma saatlerini aşan bir çalışmayı bilemeyeceği dikkate alınmalıdır.
O halde mahkemece yapılması gereken, tanıkların davacı ile birlikte çalışma süreleri dikkate alınarak ve ayrıca tanıkların kendi çalışma saatini aşan saatleri bilemeyecekleri hususu da göz önünde bulundurularak davacının fazla mesai ücreti yeniden değerlendirilmelidir.
4-İhbar tazminatının 500,00 TL lik kısmına dava tarihinden, 963,11 TL lik kısmına ıslah tarihinden itibaren faiz işletilmişse de, kabul edilen ihbar tazminatı net 1.263,11 TL dir. Buna göre ihbar tazminatının 500,00 TL lik kısmına dava tarihinden, 763,11 TL lik kısmına ıslah tarihinden itibaren faiz işletilmelidir.
5- Mahkeme gerekçesinde davacının genel tatil ücreti hakkında ' 364,36 TL TL genel tatil ücret alacağı' olduğu belirtilmesine rağmen, hükmün 2855,48 TL üzerinden kurulması gerekçe hüküm çelişkisine sebep olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 02.10.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.