22. Hukuk Dairesi 2016/17790 E. , 2019/14809 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/17790 E. , 2019/14809 K.

'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, bilgisayar mühendisi olan davacının davalıya ait işyerinde yazılımcı olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından işçilik alacaklarının ödenmemesi sebebiyle haklı nedenle feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında ücret alacağı yönünden talep aşımı olup olmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı dava dilekçesinde 2013 yılı Kasım Aralık ve 2014 yılı Ocak Şubat ücretlerinin sözleşme ile belirlenen ücretten daha düşük ödendiğini, ayrıca 2014 yılı Nisan ayı ile Mayıs ayına ait (5 günlük) ücretlerinin hiç ödenmediğini ifade etmiş, ancak dilekçenin sonuç bölümünde 2014 yılı Nisan ayı ve 2014 yılı Mayıs ayından kalan 5 günlük ücret alacağına karşılık 3.000,00 TL alacağın davalıdan tahsilini talep etmiştir. Mahkemece, 2013 yılı Kasım Aralık ile 2014 yılı Ocak Şubat aylarına ait eksik ücret alacağına hükmedilmiş ise de, dava dilekçesinin sonuç bölümünde davacının talebini açıkça “2014 yılı Nisan ayı ile Mayıs ayına ait (5 günlük) ücret karşılığı 3.000,00 TL olarak sınırladığı açıktır. Bu halde, talepten fazlasına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi hatalı olmuştur.
3-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı bir başka uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta, davacının fazla çalışma yaptığına yönelik iddiasının ispatlanamadığı gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiştir. Yargılama sırasında dinlenen davacı tanığı Alp, davacının haftanın 5 günü 08:30-19:00 saatleri arasında çalıştığını, ancak her gün 2 şer saatlik fazladan çalışma yaptığını, Cumartesi günleri de fazladan 6 saat çalıştığını; tanık Burak davacının haftanın 5 günü 08:30-19:00 saatleri arasında çalıştığını, ayrıca haftada 3 gün 2 şer saatlik fazladan çalışma yaptığını, ayda ortalama 2 şer Cumartesi ve Pazar günü (10:00-16:00 saatleri arasında) çalıştığını; tanık ...ise, davacının haftanın 6 günü her hafta en az 10 saat çalıştığını, Ankara’da hafta içi sabah 08:30-18:00 saatleri arasında çalışması gerekirken akşam 21:00 – 22:00’ye kadar çalıştığını, ayda en az 2 cumartesi sabah 09:00-13:30 saatleri arasında çalıştığını, Kastamonu’da ise gece 02:00-03:00 saatlerine çalıştırıldığını beyan etmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftada 5 gün 08.00-19.00 saatleri arasında 1,5 saat ara dinlenmesi kullanarak günde 9,5 saat çalıştığı ve ayda iki cumartesi 09.00-13.30 saatleri arasında böylece 4,5 saat fazla çalışma yaptığı, ancak taraflar arasındaki iş sözleşmesine göre fazla çalışma ücretinin asıl ücrete dahil olduğunun anlaşılmasına göre davacının fazla çalışma ücreti alacağı bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Ne var ki gerek davacı tarafından dosyaya sunulan mailler (eğitim sebebiyle servislerin kalkmayacağı ile ilgili, cumartesi pazar mesaisi ile ilgili, Devrekani Hastanesi ile ilgili fazla mesai bilgileri vb gibi) bulunmakta olup, mahkemece bu mailler konusunda herhangi bir değerlendirme yapılmadan karar verildiği, ayrıca davacı tanıklarınca davacının normal mesai bitiminden sonra da çalıştığı ifade edildiği halde bu beyanların dikkate alınmadığı anlaşılmaktadır. Davacı Kastamonu’da bulunan Devrekani Hastanesi bünyesindeki çalışma düzeninin farklı olduğunu ileri sürmüş, tanıklar da genel olarak bu iddiayı doğrulamıştır. Anılan döneme ilişkin ayrıca değerlendirme yapılmaması yerinde değildir. Hal böyle iken, davacının dava dilekçesinde ‘4-5 ay öncesine kadar haftada 2-3 gün 2-3 saat süre ile fazla çalışma yaptırıldığı, ayrıca Kastamonu Devrekani Hastanesinde bulunduğu sürede gece 11.00’a kadar çalıştırıldığı’ yönündeki beyanı ile de bağlı kalınarak, Ankara ve Kastamonu’daki çalışma düzeni hafta içi ve hafta sonu yönünden netleştirilmeli, sonucuna göre davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı yeniden değerlendirilerek talep hakkında bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile karar verilmesi yerinde görülmemiştir.
4-Mahkemece davalı lehine vekalet ücreti takdir edilirken, davacının ücret alacağının davanın açıldığı tarihten sonra ödendiği hususunun dikkate alınmaması hatalıdır. Ayrıca hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/2 maddesine göre, hükmedilecek vekalet ücreti miktarının asıl alacak tutarını aşmaması gerektiği de gözetilmelidir.
Temyiz edilen kararın belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 02.07.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.