22. Hukuk Dairesi 2017/22702 E. , 2019/11525 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/22702 E. , 2019/11525 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; iş akdine haklı bir neden olmadan işveren tarafından son verildiğini öne sürerek kıdem tazminatı ve bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; ddavanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak ve yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle temyiz nedenlerine göre, davalının aşağıdaki bentlerinin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Aynı ispat kuralları ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağı için de geçerlidir.
Somut uyuşmazlıkta; davacı davalıya ait işyerinde 10.09.2013-08.06.2015 tarihleri arasında çalışmıştır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda taraf tanık anlatımlarından hareketle davacının tüm çalışma dönemine yönelik fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağı hesaplanmış ise de; varılan sonuç Dairemizin yerleşik içtihatları ile örtüşmemektedir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanıkların davacı ile birlikte çalıştığı süreler dikkate alınmaksızın tüm çalışma dönemi için hesaplama yapıldığı görülmektedir. Ne var ki; beyanlarına göre ... davalıya ait işyerinde davacı ile birlikte 12/2014 -04/2015 tarihleri arasında, davacı ... ... 2013 yılında üç veya dört ay, davalı ... ... ise davacı ile son dönemlerde çalışmış, diğer tanıkların ise davacı ile birlikte aynı dönemde çalışması olmamıştır. Şu halde; Mahkemece, tanıkların davacı ile birlikte çalıştıkları dönem ... kayıtları ile tespit edilerek tanık anlatımlarına davacı ile birlikte çalıştıkları dönem ile sınırlı olarak itibar edilmelidir. Bu husus gözetilmeden davacının tüm çalışma süresi bakımından fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağının hüküm altına alınmış olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Öte yandan, Mahkemece kıdem tazminatı dışında hüküm altına alınan alacak tutarlarının net mi yoksa brüt tutarlar mı olduğunun hüküm yerinde açıkça belirtilmemesi de infazda tereddüt yaratır mahiyette bulunduğundan isabetli görülmemiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.