22. Hukuk Dairesi 2017/22470 E. , 2019/11177 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/22470 E. , 2019/11177 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen karar, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiş ve davalı tarafından duruşma talep edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 369. maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin dosya üzerinden yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı,davalı şirkete ait otel işyerinde 15.07.2013 tarihinde restaurant müdürü olarak çalışmaya başladığını,işyerinde haftanın her günü 12 saat çalıştığı ve günlük ortalama 4 saat fazla çalışma yaptığı halde fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil,hafta tatili ücret alacaklarının ödenmediğini, ücreti net 2.000,00 TL olduğu halde sigorta primlerinin düşük ücretten gösterildiği gerekçesiyle iş akdini 31.03.2014 tarihinde haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek, ödenmeyen fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil,hafta tatili ücret alacaklarına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının 01.08.2013 tarihinde restaurant şefi olarak çalışmaya başladığını ve ücretinin aylık brüt 1.350,00 TL olduğunu, davacının fazla çalışma dahil tüm ücretlerinin bordrosuna yansıtılarak ödendiğini beyanla, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ve hafta tatili çalışmalarının belirlenmesi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda ise işçinin ihtirazi kayıt ileri sürmesi beklenemeyeceğinden, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının her türlü delil ile ispatı mümkündür.
Somut uyuşmazlıkta; davacı haftanın 7 günü 12 saat çalışarak fazla mesai yaptığını ancak karşılığının ödenmediğini iddia etmiştir.Davalı ise davacının fazla çalışma yapması halinde bordrolara yansıtılarak ödendiğini savunmuştur. Hükme dayanak alınan raporda taraf tanıklarının anlatımlarına göre davacının yaz aylarında; 01.08.2013-30.09.2013 arası dönemde 2 saat ara dinlenme ile günlük ortalama 11 saat , haftalık 77 saat çalıştığı, ancak ayda bir hafta 6 gün çalıştığından 66 saat çalışması olduğu, buna göre ise ayda 4 hafta ortalama olarak 29,25 saat fazla çalışma yaptığı,kış aylarında ise; 01.10.2013-26.03.2014 arası dönemde 2 saat ara dinlenme ile günlük ortalama 9 saat, haftalık 63 saat çalıştığı, ancak ayda bir hafta 6 gün çalıştığından 54 saat çalışması olduğu, buna göre ise ayda 16,25 saat fazla çalışma yaptığı belirlenmiştir.
Ne var ki; raporda ,davacının ayda 3 hafta haftanın 7 günü çalıştığı esas alınarak fazla çalışma ücreti hesaplandığı halde, buna ilave olarak ayda 3 hafta tatilinde çalışıldığı kabulüyle ayrıca hafta tatili ücret alacağı da hesap edilerek mükerrer alacağa neden olunmuştur.
Oysa; davacının fazla çalışma ücreti talebinden başka hafta tatili ücreti talebi de bulunduğundan, haftanın 7 günü çalışmasının olduğu haftalarda 6 günlük çalışmasına ilave olarak hafta tatili günlerinde yalnızca 7,5 saati aşan çalışmaları bakımından fazla mesai alacağı hesaplanması gerektiği gibi, bunun yanı sıra dosyaya ibraz edilen bordolarda aylık 130,00-150,00 TL arası ek mesai adı altında gösterilenve davacıya ödenmiş olduğu anlaşılan tahakkuk tutarları bulunduğundan hesaplanan fazla çalışma ücret alacağından mahsup edilmesi gerekmektedir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınarak karar verilmesi gerekirken yerinde olmayan gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma kararı verilmesini gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.05.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.