22. Hukuk Dairesi 2017/22264 E. , 2019/10865 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/22264 E. , 2019/10865 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalı apartmanda 08/10/2005 tarihinden 11/02/2014 tarihine kadar aralıksız olarak kapıcı olarak çalıştığını, çalıştığı dönemde kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, resmi tatillerde çalışma ücreti, birikmiş ücret alacağı, hafta sonu alacağı, asgari geçim indirimi ve yıllık izin ücretinin ödenmediğini belirterek, belirttiği alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının çalıştığı dönemler boyunca kıdem tazminatının her aylık ücret ödeme zamanında ücretine ek olarak ödendiğini, davacının pazar günleri çalışmadığını, ulusal bayram genel tatil günlerinde izin hakkını kullandığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davalı temyizi yönünden;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre ve gerekçeli temyiz dilekçesinin süresinde verilmediği dikkate alınarak, gerekçesiz temyiz dilekçesi çerçevesinde kanunun açık hükmüne ve kamu düzenine aykırılık bulunup bulunmadığı hususları ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda, yerinde bulunmayan bozma isteğinin reddine,
Davacı temyizi yönünden;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının hafta tatili çalışmasının bulunup bulunmadığı noktasındadır.
4857 sayılı Yasanın 46. maddesinde bu kanun kapsamına giren işyerlerinde, işçilere tatil gününden önce 63'üncü maddeye göre belirlenen işgünlerinde çalışmış olmaları koşulu ile yedi günlük bir zaman dilimi içinde kesintisiz en az yirmidört saat dinlenme (hafta tatili) verileceği bildirilmiştir. Yirmidört saat dinlenmenin haftanın pazar günü dışında başka bir gününde kullandırılması olanaklıdır. Ancak işçinin hafta tatillerinde çalıştırılarak 24 saatlik dinlenme süresinin (hafta tatili) toplu halde kullandırılması yasa hükmünün konuluş amacına aykırı olduğundan mümkün değildir.
Somut olayda, her ne kadar Mahkemece davacının hafta sonları çalıştığına dair çelişkili tanık beyanları olduğu gerekçesi ile hafta tatili alacağının reddine karar verilmiş ise de;davacı tanıklarından ... davacının cumartesi ve pazar günleri de çalıştığı beyan etmiş, diğer davacı tanığı ... de “Pazarları izni vardı. Ancak yinede sabah ekmek bırakıp akşam çöpleri alırdı.” beyanında bulunduğu,bu beyanlara göre davacının pazar günleri de çalıştığının sabit olduğu, tanık beyanları arasında çelişki bulunmadığı anlaşıldığından; davacının hafta tatili alacağının hesaplanması ve hüküm altına alınması gerekli iken yazılı gerekçe ile reddedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 16.05.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.