22. Hukuk Dairesi 2017/21634 E. , 2019/8834 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/21634 E. , 2019/8834 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde gece müdürü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin davacı tarafından İş Kanunu’nun 24/2-e alt bendine göre haklı sebeple feshettiğini, haftada altı gün 19.00-07.00 saatleri arasında çalışmasına rağmen fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının işvereni yanıltıcı davranışlarda bulunduğunu ve mazeretsiz olarak işe gelmediğini, talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı ve davacıya verilen ara dinlenme süresi konuları taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta, davacı işyerinde gece müdürü olarak haftada altı gün 19.00-07.00 saatleri arasında çalışığını ileri sürmüş, mahkemece davacının haftada altı gün 19.00-07.00 saatleri arasında günde iki saat uyku ve bir saat yemek şeklinde üç saat ara dinlenme süresi kullanarak haftada dokuz saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Ne var ki dosya kapsamına göre davacının çalışma düzeninin belirlenmesine yönelik inceleme ve araştırmanın yetersiz olduğu anlaşılmaktadır. Davacının gece müdürü olarak görev yaptığı ve işyerinde sürekli aynı saatler arasında çalıştığı taraflar arasında uyuşmazlık konusu değildir. Ancak davalı tanıkları gece müdürü olarak çalışan davacının her gece iki saat uyumak üzere yönetimden izin aldığını, işyerinde bir gece müdürünün daha bulunduğunu ileri sürmüş olup, davacı tanıklarının bu hususa yönelik herhangi bir beyanı bulunmamaktadır. İşyerinde davacının çalışma süresi içinde uyumasının gerek fiziki koşullar ve çalışan sayısı gerekse yapılan işin niteliği itibariyle mümkün olup olmadığı hususu açıklığa kavuşturulmamıştır. Açıklanan yönlerden araştırma yapılarak özellikle davacı ile birlikte çalışan kaç gece müdürü bulunduğu, gece müdürlerinin farklı alanlarda görev yapıp yapmadığı ve davacının çalışma süresi içinde ara dinlenme süresinin niteliğine uygun şekilde uyuma hakkına sahip olup olmadığı hususları da netleştirilerek davacının çalışma düzeni ve ara dinlenme süresi belirlenmeli, sonucuna göre dosya kapsamındaki tüm deliller yeniden birlikte değerlendirilmek suretiyle davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı noktasında bir karar verilmelidir.
Ayrıca dosya kapsamında bulunan bazı imzalı bordro icmallerinin fazla çalışma sütununda “0” rakamı bulunmakla birlikte, “ücret dışı ödemeler” kısmında fazla çalışma adı altında tahakkuklar bulunduğu, aynı tutardaki fazla çalışma bordronun alt kısmında “sosyal yardım” olarak ücrete eklendiği tespit edilmektedir. Bordro icmallerinde yer alan bu ödemelerin niteliği konusunda gerekli araştırma ve inceleme yapılarak, yapılan ödemenin fazla çalışma ücreti ödemesi olup olmadığı şüpheye yer vermeyecek şekilde tespit edilmeli, ödemenin fazla çalışma ücreti ödemesi olduğunun tespit edilmesi halinde, söz konusu dönem fazla çalışma ücretinin hesabında dışlanmalıdır.Mahkemece açıklanan ilke ve esaslar gözetilmeden eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup, kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 16.04.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.