22. Hukuk Dairesi 2017/26345 E. , 2019/23957 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/26345 E. , 2019/23957 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacağının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Somut uyuşmazlıkta; davacı 29/05/2014 tarihinde iş akdinin davalı işverence 30/04/2014 tarihinde haksız feshedildiğini iddia ederek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep ederek dava açmıştır. Bu davadan önce 02/05/2014 tarihinde kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarına ilişkin olan bu davayı açmıştır. Mahkemece, yargılama sonunda ve fazla mesai talebinin yanısıra feshe bağlı haklardan olan kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti talepleri kabul edilerek hüküm altına alınmıştır.
Dosya içeriğinden, işe iade davası kabul edilip 13.04.2015 tarihinde onanınca davacı vekiline onama ilamının 17/06/2015 tarihinde tebliği üzerine 18/06/2015 tarihli işe iade talepli davacı ihtarının davalıya 19/06/2015 tarihinde tebliğ edildiği, işverenin işçiyi işe başlatmadığı anlaşılmaktadır. Bu halde eldeki alacak davası feshe bağlı haklar açısından zamansız (erken) açılmıştır. Anılan sebeple, feshe bağlı olan haklar (kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti) açısından zamansız (erken) açılmış alacak davasının reddine karar verilmelidir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanık beyanlarına itibar edilerek davacının haftanın 5 günü 08.00-18.00, 10.00-22.00 vardiyalarının birinde olmak üzere 1 saat ara dinlenmesi ile 9 saat çalıştığı, cumartesi ise 08.00-20.00 arasında 1,5 saat ara dinlenme çıkarıldıktan sonra 10,5 saat çalıştığı bu şekliyle haftalık çalışmanın 55,5 saat, haftalık fazla çalışmanın 10,5 saat olduğu belirtilmiştir. Davacı tanıklarının beyanlarına ilişkin yapılan hesaplama dosya kapsamına uygun düşmemektedir. Zira davacı tanıklarının davalı aleyhine davaları bulunmakta olup yan delillerle desteklenmeden tek başına husumetli tanık anlatımına itibar edilmesi mümkün değildir. Dosya kapsamında dinlenen davalı tanıkları ise mesainin 08.30-17.30 ve 10.30-19.30 saatleri arasında iki vardiya şeklinde olduğunu, yaz saati uygulamasına geçildiğinde ikinci vardiyanın 11.00-20.00 olarak düzenlendiğini beyan etmiştir. O halde, fazla çalışma alacağının davalı tanık beyanları nazara alınarak yeniden değerlendirilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken mahkemece yazılı şekilde kabulü hatalı olup bozmayı gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.