22. Hukuk Dairesi 2017/26370 E. , 2019/23540 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/26370 E. , 2019/23540 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirketin ...’daki Şubesinde 25.03.2013-24.10.2013 tarihleri arasında kısım şefi (soğuk mutfak) olarak çalıştığını, son ücretinin aylık brüt 3.147,26 TL olduğunu, işe başladığı 2013 Mart ve Nisan aylarında haftanın 6 günü 08:00-20:30 saatleri arasında 12,5 saat, aynı yılın Mayıs ayından iş sözleşmesinin feshedildiği tarihe kadar 08:00-22:30 saatleri arasında 14,5 saat çalıştığını, hafta tatili çalışması yapılan günlerde aynı çalışma saatlerinin uygulandığını bu çalışmalarının karşılığı olan ücretinin ödenmediğini ileri sürerek fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının belirli süreli iş sözleşmesine göre 26.03.2013-24.10.2013 tarihleri arasında çalıştığını, otelin 2013 yılının Haziran ayında faaliyete geçtiğini, fazla çalışma yapan işçilerin ücretlerinin ödediğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece davacının 01.06.2013-31.08.2013 tarihleri arasında 3 aylık dönemde haftada 24 saat, diğer dönemlerde ise haftada 18 saat fazla çalışması olduğu kabul edilerek hesaplanan bilirkişi raporuna kısmen itibar edilerek 01/06/2013-24/10/2013 dönemi için hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Dosya kapsamında Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulu Başkanlığının 17.02.2013 tarih ve ...-33 numaralı raporunun bir kısmı bulunmakta olup, raporda işyerindeki çalışma düzenine yönelik tespitler yer almaktadır. Ancak hükme esas alınan bilirkişi raporunda, emsal ... 2. İş Mahkemesinin 2013/846 E, 2015/249 K. sayılı dosyasında olduğu gibi değerlendirme yapılarak, müfettiş raporunun henüz kesinleşmediği bu bakımdan rapora itibar edilemeyeceği sonucuna varılmıştır. Türkiye İş Kurumu İl Müdürlüğünün 20.01.2014 tarihli yazısı ekindeki müfettiş raporunun “İşçilere Bildirilecek Hususlar” bölümünde davalıya ait işyerinde 26-28.08.2013 tarihleri arasında ve 09.10.2013 günü yapılan İş Müfettişi denetiminde mutfak bölümünde çalışan işçilerin 2013/Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarında haftalık 39 saat, servis bölümünde çalışan işçilerin haftalık 24 saat, alakart bölümünde çalışan işçilerin haftalık 12 saat, gündüz postasında çalışan bulaşıkçıların 2013/Haziran ayında haftalık 36 saat, gece postasında çalışan bulaşıkçıların haftalık 24 saat, barboy ve minibarcıların 2013/Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarında haftalık 9 saat, kat hizmetlerinde ve meydancı olarak çalışan işçilerin haftalık 6 saat fazla çalışma yaptıklarının tespit edildiğinin belirtildiği tespit edilmektedir. Ayrıca müfettiş raporunun ilgili bölümünün işyerinde çalışan 10 işçiye gönderildiği, bu işçiler arasında eldeki davanın davacısının da bulunduğu, ancak mahkemece emsal kabul edilen dosyanın davacısı...’nün adının yer almadığı anlaşılmaktadır. Bu halde, 17.02.2013 tarih ve ...- nolu raporda ve eklerinde davacının şahsına yönelik tespitlerin bulunup bulunmadığı belirlenmeden, ilgili raporun kesinleşmediği gerekçesiyle, fazla çalışma iddiasının ispatında dikkate alınmaması hatalı olmuştur. Zira, anılan rapor işçiye tebliğ edildiği ve işçi tarafından rapora itiraz edilmediği takdirde, raporun işçi yönünden bağlayıcı olarak kabul edilmesi gerektiği açıktır. Hal böyle olunca müfettiş raporunun tamamı getirtilmeli ve davacının fazla çalışma iddiası noktasında, bu rapora itibar edilip edilmeyeceği yönünden yeniden değerlendirme yapılarak karar verilmelidir.
Ayrıca Dairemizce temyiz incelemesi yapılan emsal dosyalarda (Dairemizin 2017/8635 esas, 2017/12053 esas sayılı dosyası) iş müfettişlerince yapılan denetim sonrasında (01-09.10.2013 tarihinden itibaren) üçlü vardiya sistemine geçildiği, bu sebeple bu tarihten sonra fazla çalışma yapılmadığı kabul edilmiştir. Eldeki dava dosyası yönünden de teftiş raporu sonrasında işyerindeki çalışma düzeninde bir değişiklik olup olmadığı açıklığa kavuşturulmadan sonuca gidilmesi isabetli değildir. Bu itibarla, öncelikle teftiş raporunun tamamı dosyaya getirtilmeli, gerekirse tanıklar yeniden dinlenmek suretiyle belirtilen yönlerden araştırma yapılmalı, davacının denetim sonrası işyerinde uygulandığı iddia edilen vardiyalı çalışma düzenine tabi olup olmadığı saptanmalı, sonucuna göre dosya kapsamındaki tüm deliller yeniden birlikte değerlendirilerek bu dönem için davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanmadığı netleştirilmelidir (Dairemizin emsal 2017/21860 E. sayılı bozma kararı da aynı doğrultudadır)
Açıklanan yönler dikkate alınmadan eksik inceleme ile karar verilmesi hatalı olup, tarafların bu yöndeki temyiz itirazlarının kabulü ile kararın belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17.12.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.