22. Hukuk Dairesi 2016/24936 E. , 2019/22914 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/24936 E. , 2019/22914 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle, müvekkili davacının davalıya ait işyerinde güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, çalışmasının son 3 yılı hariç yıllık izinlerinin kullandırılmadığını, işyerinde fazla çalışma yapmış olduğunu ancak bu alacaklarının ödenmediğini, davacının güvenlik görevinden alınarak temizlik işine verilmiş olduğunu ve bu nedenlerle haklı olarak iş akdini sona erdirdiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin alacağı, fazla mesai alacağı, genel tatil ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle, dava konusu edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davalı kurumun talep edilen alacaklardan sorumluluğu olmadığını, bu nedenle husumet itirazında bulunduklarını davacının iddia ettiği alacak kalemlerinin bulunmadığını beyanla davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait alacağı bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı Kanun'un 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı 2005-2015 tarihleri arasında çalıştığı, davalıya ait işyerinde sadece son 3 yıl için 15’er gün izin kullandığını bunun haricinde yıllık izin kullanmadığını beyan etmiş, davalı yıllık izinlerinin kullandırıldığını savunarak buna ilişkin yazılı izin formları sunmuştur. Dosya içerisinde yer alan Personel Yıllık İzin Formlarından, davacının 2012 yılında 14 gün, 2014 yılında 14 gün, 2015 yılında 20 gün olmak üzere toplamda 48 gün izin kullandığı anlaşılmaktadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının beyanı esas alınarak 3 yıl için hesaplanan 45 günlük izin süresi kıdemine göre belirlenen yıllık izin süresinden mahsup edilerek bakiye 105 gün için izin ücreti alacağı bulunduğu belirlenmiştir. Ancak söz konusu bilirkişi raporunda, her ne kadar, davacının işyeri özlük dosyasından tespit edilen 34 günlük izin süresinin değerlendirildiği belirtilmiş ise de, bunun ne şekilde yapıldığı; son 3 yılın hangi dönemi kapsadığı açıklanmamış olup, 2015 yılında 20 gün izin kullanıldığına dair yazılı belge var iken 15 gün üzerinden hesaplama yapılmasının nedeni de belirtilmemiştir. Bu nedenlerle bilirkişi raporun yıllık izin ücreti alacağı konusunda denetime elverişli olmadığı anlaşılmaktadır. Bu durum karşısında mahkemece yapılması gereken iş, dosya içeriğinde bulunan yıllık izin formlarının davacıya gösterilerek beyanının alınması, hangi tarihler arasında ne kadar izin kullandığı konusunda davacı beyanı ve tüm deliller bir arada yeniden değerlendirilerek oluşacak sonucuna ve tüm dosya kapsamına göre bir karar verilmesidir. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz ardı edilerek eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgiliye iadesine, 10.12.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.