22. Hukuk Dairesi 2016/19233 E. , 2019/16994 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/19233 E. , 2019/16994 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
... İş Mahkemesinin .../... Es., .../... Kr.ve 18.12.2012 günlü ilam

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen karar, süresi içinde taraflar vekillerince temyiz edilmiş ve davalı vekili tarafından duruşma talep edilmiş ise de; duruşma gününün taraflara tebliği için tebligat gideri verilmediğinden duruşma isteğinin reddine ve incelemenin dosya üzerinden yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, asıl davada farklı ücret ödendiğini ileri sürerek ücretin tespiti ile ayrımcılık tazminatı; birleşen davada ise yasadan kaynaklı ilave tediye ile Toplu İş Sözleşmesinden kaynaklı bir kısım alacakların davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama neticesinde asıl davanın reddine, birleşen davanın ise kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta, davacı vekili, dava dilekçesinde Toplu iş sözleşmesinden kaynaklanan ücret alacakları için en yüksek işletme kredi faizi uygulanmasını talep etmiştir. Mahkemece bu talepler yönünden 2821 sayılı Kanun 61. maddesi uyarınca uygulanması gereken faiz türünün “en yüksek işletme kredisi faizi” olduğu gözetilmeksizin, “en yüksek banka mevduat faizi”ne hükmedilmesi hatalı olmuştur. Öte yandan Asgari geçim indirimi ücret niteliğinde bir alacak değildir. Çalışanların gelirinin asgari geçimini sağlayacak bölümünün gelirinden düşülerek vergi dışı bırakılmasıdır. Davacının hüküm altına alınan asgari geçim indirimi alacağına yasal faiz uygulanması gerekirken en yüksek banka mevduat faizi hükmedilmesi de hatalıdır. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
Sonuç: Temyiz konusu kararın; hüküm fıkrasının 2-3-4-5-7-9. bendinde yazılı olan 'en yüksek banka mevduat faizi' kelimesinin çıkarılarak yerine; 'en yüksek işletme kredi faizi ' kelimesinin yazılmasına,
8. bent hükümden çıkarılarak yerine '- Net 1.573,24 TL Asgari geçim indirimi alacağının 200 TL’sinin dava, bakiyesinin ıslah tarihinden itibaren yasal faizi ile ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, cümlesinin eklenmesine, hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 23.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.