22. Hukuk Dairesi 2017/23528 E. , 2019/15709 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/23528 E. , 2019/15709 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait ... Devlet Hastanesinde değişen alt işverenler bünyesinde asgari ücretle çalıştığını, işverenler değişse bile işyerinin değişmediğini, ilk işe başladığı tarihten itibaren haftada 3 gün 16.00-08.00 esasına göre çalıştığını, bu çalışmanın gece çalışması olarak değerlendirilmesi gerektiğini, dini ve milli bayram günlerinde nöbet denk gelirse bu şekilde çalıştığını, yılda ortalama 5 kez bu şekilde çalıştığını, fazla çalışma ücreti ile genel tatil ücretinin ödenmediğini, ayrıca kesinleşen mahkeme kararına göre davalı üniversite ile ihale alan şirketler arasında muvazaa olduğunun tespit edildiğini, davacıya ilave tediye ücreti ödenmesi gerekirken ödenmediğini ileri sürerek ulusal bayram ve genel tatil ücreti, fazla ücreti ile ilave tediye ücret alacağı alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Talep edilen alacakların zamanaşımına uğradığını, davacının ilave tediye ücreti almaya hak kazanmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Taraflar arasında davacının ilave tediye alacağına hak kazanıp kazanmadığı uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece, davacının önceki döneme ilişkin ilave tediye alacaklarının tahsili amacıyla işveren aleyhine açtığı davanın kabulüne karar verildiği ve kararın onandığı gerekçesiyle, eldeki davada 10/04/2013 tarihi ile dava tarihi arasındaki dönem için hesaplanan ilave tediye alacağı hüküm altına alınmıştır. Ne var ki muvazaa olgusunun her bir hizmet alım sözleşmesi yönünden ayrı ayrı değerlendirilmesi gerekmekte olup, mahkemece eldeki davaya ilişkin hizmet alım sözleşmelerinin muvazaalı olup olmadığına yönelik herhangi bir araştırma yapılmadan eksik inceleme ile karar verilmesi yerinde değildir. Kesinleşen ilave tediye alacağına ilişkin karar, bir başka hizmet alım sözleşmesine ait döneme ilişkin olup, eldeki dava yönünden bağlayıcı olarak kabul edilemez. Hal böyle olunca mahkemece, eksik inceleme ile kararın bir bölümünde davacının otomasyon sekreteri olarak çalıştığı bir diğer bölümünde ise hasta bakıcı olduğu belirtilerek, yapılan işin asıl işin parçası olduğu ve bu sebeple alt işveren asıl işveren arasındaki arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğu sonucuna varılması isabetli değildir. Mahkemece yapılması gereken iş, uyuşmazlık konusu döneme ait hizmet alım sözleşmeleri ve ekleri getirtilmek suretiyle öncelikle davacının uyuşmazlık konusu dönemde hangi hizmet alım sözleşmesi kapsamında çalıştığını belirlemek, ardından davacının uyuşmazlık konusu dönemde işyerinde ifa ettiği iş ile aynı döneme ilişkin hizmet alım sözleşmelerinde yer alan işin tanımı da netleştirilmek suretiyle, her bir hizmet alım sözleşmesi yönünden ayrı ayrı muvazaanın varlığını araştırmaktır. Kesinleşen mahkeme kararının sadece o döneme ilişkin hizmet alım sözleşmesi kapsamında bağlayıcı olacağı ve uyuşmazlık konusu döneme ait her bir hizmet alım sözleşmesi yönünden muvazaa olgusunun ayrı ayrı araştırılması gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile karar verilmesi yerinde görülmediğinden kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.
2-Davacı taraf, dava dilekçesinde nöbet günlerine rastladığı takdirde ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını ve yılda ortalama 5 kez bu şekilde çalıştığını beyan etmiştir. Mahkemece davacının ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağının bir kısmı kayıtlara göre bir kısmı ise tanık anlatımlarına göre belirlenerek hüküm altına alınmış ise de, davacının yılda ortalama 5 gün çalıştığına yönelik iddiası ile sınırlı olarak değerlendirme yapılması gerekmektedir. Davacının talebi aşılarak, yılda 5 günü geçecek şekilde ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı hesaplanması yerinde değildir. Temyiz edilen kararın talep aşımı yönünden de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, 10.09.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.