22. Hukuk Dairesi 2017/22650 E. , 2019/11414 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/22650 E. , 2019/11414 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 02.03.2010-22.08.2013 tarihleri arasında tır şoförü olarak çalıştığını, emeklilik nedeni ile işten ayrıldığını, haftanın yedi günü 07.30-19.00 saatleri arasında çalıştığını, haftada en az üç gün çalışmasının 22.00'ye kadar devam ettiğini, çalışma süresi boyunca genel tatil ve milli bayramlarda da çalışma yaptığını, yıllık izinlerini de kullanamadığını, ... Çalışma ve İş Kurumu İl Müdürlüğü'ne kıdem tazminatı, yıllık izin ve diğer işçilik alacaklarının davalı tarafından ödenmediği gerekçesi ile davalı işvereni şikayet ettiğini, 07.03.2014 tarihinde düzenlenen raporda işçilik alacaklarının bir kısmının tespit edildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile birkısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, 05.06.2012-17.12.2012 tarihleri arasında davalı şirket nezdinde çalıştığını, çalışmasının 1 yılın altında olması nedeniyle kıdem tazminatına hak kazanamayacağını, davacının kalifiye eleman olmadığını, araç şoförü olarak asgari ücretle çalıştığını, fazla çalışmasının olmadığını, hafta tatili kullandığını, kıdemi nedeniyle yıllık izin ücret alacağına hak kazanamadığını, genel tatil ve milli bayramlarda çalışmadığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai yapıp yapmadığı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıklar ile husumetli tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, davacı işçi 02.03.2010-22.08.2013 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde yurt içi tır şoförü olarak çalışmıştır. Mahkemece hükme esas teşkil eden bilirkişi raporunda, tanık beyanlarına göre davacının 07.30-19.00 saatleri arasında çalıştığı, 1.5 saat ara dinlenme kullandığı kabul edilerek haftalık 15 saat fazla çalışma yaptığı tespit edilmiş ve fazla çalışma ücreti alacağı bu tespite göre hesaplanmıştır. Fazla çalışma konusunda öncelikle işyeri kayıtları bu olmadığı takdirde tarafsız tanık beyanları hesaba esas alınmalıdır. Dosya kapsamında dinlenen davacı tanıklarının dinlendikleri tarihte davalı ile husumetli oldukları anlaşılmaktadır. Fazla çalışmayı gösterir başkaca yazılı belge de bulunmamaktadır. Ancak davacı ile aynı işi yapan işyeri çalışanı tanık ...'in davalıya karşı açmış olduğu davada yerel mahkemece verilen hükmün Yargıtay 7. Hukuk Dairesi, 2015/34373) incelemesinden geçerek kesinleştiği, bahse konu dosyada işyerinde yılın kış mevsimine rastlayan üç ayı çalışılmadığı, bu ayların dışlanması suretiyle işyerinde haftanın 7 günü 08.00-18.00 saatleri arasında çalışıldığı, 1.5 saat ara dinlenme kullandıldığı, ayrıca hafta tatili ücreti talebi bulunduğundan bu gündeki çalışmanın fazla çalışma ücreti hesabında dikkate alınmayacağı gerekçesiyle haftalık 6 saat fazla mesai yapıldığı kabul edilmiş olduğundan, çalışma düzeninin bu şekilde olduğunun kabulü ile fazla çalışma ücreti alacağının hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.