22. Hukuk Dairesi 2016/7755 E. , 2019/5915 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2016/7755 E. , 2019/5915 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işveren nezdinde çalışmakta iken iş sözleşmesinin işveren tarafından tek taraflı ve gerekçesiz olarak feshedildiğini, davalıya karşı açılan işe iade davasında feshin geçersizliğine karar verilerek bu kararın kesinleştiğini, buna rağmen müvekkilinin işe iade edilmediğini, müvekkilinin işyerinde hemen hemen her gün 2-3 saat fazla çalışma yaptığını, ayda en az iki haftasonu çalıştığını, milli bayramların tamamında dini bayramlarda ise zaman zaman çalıştığını, çalışmalarının karşılığının ödenmediğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının önce ... İl Müessese Müdürülüğünde, özelleştirme sonrasında da müvekkil şirket nezdinde çalıştığını, şirketin almış olduğu yeniden yapılandırma kararı neticesinde norm kadroların yeniden düzenlenmesi nedeniyle iş sözleşmesinin feshedildiğini, davacının kıdem ve ihbar tazminatı alacaklarının ödendiğini, diğer talep konusu alacaklarının bulunmadığını, özelleştirme sürecini takip eden beş-altı aylık zaman zarfı dışında işyerinde fazla çalışma yapılmaıdğını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı ve hafta tatili günlerinde çalışıp çalışmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir.
Aynı ispat kuralları hafta tatili ücreti alacağı için de geçerlidir.
Somut uyuşmazlıkta; Mahkemece, davacı tanık anlatımlarından hareketle davacının hafta tatili günlerinde çalıştığı ve haftada 18 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilerek hüküm kurulmuştur. Ne var ki, davacı tanıklarının davalı işverene karşı açılmış aynı mahiyette dava dosyaları bulunmaktadır. Bir başka deyişle, davacı tanıkları dinlendikleri tarihte davalı işverenle husumetli olup yan deliller ile desteklenmedikçe beyanlarının hükme esas alınması mümkün değildir. Davalı tanık anlatımlarından da davacının hafta tatilinde çalıştığı sonucuna ulaşılamadığı gibi emsal mahiyetteki dava dosyalarında da bu taleplerin reddine karar verildiği ve davacı temyizine karşın verilen kararların Dairemizce onandığı görülmektedir. (Örneğin, Dairemizin 2014/34917 ve 34918 esas sayılı dava dosyaları, benzer şekilde bozma yapılan dairemizin 2015/35552 esas ve 2018/19308 karar sayılı dosyası gibi.). Açıklanan nedenler ile davacı tarafından yöntemince ispatlanamayan hafta tatili ücreti alacağının reddine karar verilmesi gerekirken kabul edilmiş olması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Fazla çalışma ücret alacağı yönünden ise, davalı tanıklarının beyanlarına göre davacının davalı nezdindeki çalışmasının ilk altı-yedi ayında hafta içi 08.00-23.00/24.00 saatleri arası; ayda üç cumartesi ise yine 08.00-23.00 /24.00 saatlyeri arası haftanın altı günü; çalışmasının devamında ise haftanın beş günü 08.00-18.00 saatleri arası çalıştığı anlaşılmaktadır. Ancak az yukarıda belirtilen emsal mahiyetteki dava dosyalarında ( Örneğin 2014/34917 ve 34918 esas) davalı işyerinin özelleştirilme tarihi olan 31.08.2010 tarihinden itibaren 6 ay boyunca haftalık 18 saat fazla çalışma yapıldığı daha sonra ise fazla çalışma yapılmadığı kabul edilmiş ve verilen kararlar taraf temyizi üzerine onanmıştır. Açıklanan nedenler ile davalı tanıkları yeniden dinlenilerek, davalı işyerinde fazla çalışma yapılan ve davacının fazla çalışma yaptığı tarih ile çalışma saatlerinin netleştirilmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekmektedir.
Mahkemece bu hususlar gözetilmeden karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 13.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.