22. Hukuk Dairesi 2017/21071 E. , 2019/5232 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/21071 E. , 2019/5232 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin 25.03.2002 tarihinde ... isimli şirkette çalışmaya başladığını, 2004 yılının ortalarında bu şirketin işyerini davalı şirkete devrettiğini, ... isimli şirketin kıdem tazminatına mahsuben avans niteliğinde bir miktar ödeme yaptığını, davacının 25.03.2002 tarihinden iş sözleşmesini haklı olarak feshettiği 21.09.2013 tarihine kadar davalı şirkette çalıştığını, fazla mesai yaptığını, hafta tatilleri ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını, yıllık izinlerinin tümünü kullanmadığını, 2 aylık ücretinin ödenmediğini ileri ederek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliler ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücretleri konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını ve hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatillerde çalıştığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil çalışma alacaklarının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, söz konusu çalışmaların bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, davacı işyerinde haftanın 7 günü, 2 vardiya şeklinde, 1 hafta gündüz 08:30 – 20:30, 1 hafta gece vardiyasında 20:30 – 08:30 saatleri arasında, günlük 12 saat çalıştığını, haftada 45 saatin üzerinde çalışma yaptığını iddia etmiştir. Mahkemece, davacı tanık beyanları dikkate alınarak davacının haftada 17,5 saat fazla çalışma yaptığı, her hafta tatilinde çalıştığının kabulüyle hafta tatili ücreti alacaklısı olduğu, dini bayramlarda çalışmadığı diğer genel tatillerde çalıştığı, buna göre genel tatil ücreti alacaklısı olduğu kabul edilmişse de, tanıklar ile davalı işverenin husumetli olduğu ve çıkacak karardan kendilerinin de menfaat sağlayacak durumda olduğu görülmektedir. Ayrıca, dosya kapsamında söz konusu alacaklara dair tanık beyanı dışında, yazılı belge de bulunmamaktadır. Bu itibarla davacının iddialarını usulünce ispat ettiğinin kabulü mümkün değildir. Hal böyle olunca, fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil alacak taleplerinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06/03/2019 gününde oybirliği ile karar verildi.