22. Hukuk Dairesi 2017/19487 E. , 2019/1728 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/19487 E. , 2019/1728 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş akdinin davalı tarafça haksız şekilde feshedildiğini beyan ederek kıdem tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti :
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü, işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 3 yıllık hizmet süresinde hiç yıllık izin kullanmadığının kabulüyle hesaplama yapılmıştır. Davacı taraf dava dilekçesinde, davacının yıllık izinlerinin tam olarak kullanmasına izin verilmediğini ve yıllık izin ücretinin kalanının da ödenmediğini iddia ederek yıllık izin ücreti talebinde bulunmuştur. Davacı tanıkları da 'Biz yıllık izin kullanmadık. Sadece 7 gün kullandık. Diğer yılların ücreti ödenmemiştir. Yalnızca ayrıldığımız senenin ücreti ödenmiştir.' şeklinde beyanda bulunmuşlardır. Bu beyan delil olarak kabul edilemese de davacının dava dilekçesinde ki beyanı da dikkate alındığında izinlerinin bir kısmının kullandırıldığı anlamı çıktığından; davacıya iddiasını somutlaştırma yükü çerçevesinde her yıl ne kadar yıllık izin kullandığı, ne kadar yıllık izin hakkının bulunduğu, kendisine izin ücreti bakımından herhangi bir ödeme yapılıp yapılmadığı konularında Mahkemece, davacının davayı somutlaştırma yükü (HMK 194), hakimin de davayı aydınlatma yükümlülüğü (HMK m. 31) bulunduğu göz önüne alınarak, davacının yıllık izin kullanıp kullanmadığı açıklığa kavuşturulmalıdır. Bu itibarla HMK 31 hükmüne uygun olarak, davacının beyanı alındıktan sonra tüm deliller birlikte değerlendirilip, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.01.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.