22. Hukuk Dairesi 2017/27459 E. , 2020/3170 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/27459 E. , 2020/3170 K.

'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
AVUKAT ...
DAVALILAR :1- ... ADINA VEKİLİ AVUKAT ...
2-ORONTES YEMEKÇİLİK İTHALAT İHRACAT LTD. ŞTİ. ADINA VEKİLİ AVUKAT ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı ile kötüniyet tazminatı ve bir kısım işçilik alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalılar, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraflar vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre; davacının tüm, davalıların aşağıdaki betlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. Aynı ispat kuralları hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücret alacağı için de geçerlidir.
Somut uyuşmazlıkta, davacı davalıya ait işyerinde 01.10.2009-30.04.2014 tarihleri arasında çalışmıştır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda; davacının tanık beyanları ile fazla çalışma yaptığını, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını ispatladığı kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Mahkemece de; bu bilirkişi raporu doğrultusunda hüküm kurulmuş ise de, yapılan araştırma yeterli değildir.
Davacının ... haricindeki tanıkları işyerinde çalışmamışlardır. Davacı tanığı ... yargılama esnasındaki beyanında; 2005 yılında işe başladıklarını, 2014 yılına kadar Maşuklu Belediyesinin kapatıldığı tarihe kadar davacıyla beraber çalıştıklarını beyan etmekle birlikte Dairemizin temyiz incelemesinden geçen 2017/18248-18249-18250-18251 Esas sayılı dosyalarındaki beyanında ise, 2008 yılında işten ayrıldığını belirtmiştir. İşyerindeki çalışma düzenini bilmeyen tanıkların beyanlarına itibar edilemeyeceği gibi işyerinde çalışan tanıkların beyanlarına ise ancak davacı ile birlikte çalıştıkları süre ile sınırlı olarak itibar edilebilir.
Şu halde; Mahkemece, davacı tanığı ...'ın işyerinde davacı ile birlikte çalıştıkları dönem belirlenmeden, beyanlarının tüm uyuşmazlık konusu dönem bakımından hükme esas alınması doğru bulunmamıştır. Belirtilen davacı tanığının davacı ile birlikte çalıştıkları dönem belirlenerek, bu dönem ile sınırlı olarak fazla çalışma, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacakları hüküm altına alınmalıdır.
3-Diğer yandan, davacının ıslah dilekçesinde fazla mesai ve ulusal bayram ve genel tatil alacakları yönünden taleple bağlılık ilkesi gereği sorumluluğa ilişkin talepleri dikkate alınarak karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi de bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 20.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.