22. Hukuk Dairesi 2017/27700 E. , 2020/2670 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/27700 E. , 2020/2670 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin çalışma süresince ödenmediğini iddia ettiği fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Çalışma hayatında daha az vergi ya da sigorta primi ödenmesi amacıyla zaman zaman, iş sözleşmesi veya ücret bordrolarında gösterilen ücretlerin gerçeği yansıtmadığı görülmektedir. Bu durumda gerçek ücretin tespiti önem kazanır. İşçinin kıdemi, meslek unvanı, fiilen yaptığı iş, işyerinin özellikleri ve emsal işçilere ödenen ücretler gibi hususlar dikkate alındığında imzalı bordrolarda yer alan ücretin gerçeği yansıtmadığı şüphesi ortaya çıktığında, bu konuda tanık beyanları gözetilmeli ve işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek unvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek, ilgili işçi ve işveren kuruluşları ile Türkiye İstatistik Kurumu Başkanlığı internet sitesinde bulunan “Kazanç bilgisi sorgulama” ekranından emsal ücretin ne olabileceği araştırılmalı ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek bir sonuca gidilmelidir.
Temyize konu davada, davacı davalı iş yerinde aşçı olarak çalışmış olup dava dilekçesinde, aylık 950,00 TL ücret aldığını bunun 100,00 TL’sinin elden verildiğini iddia etmiş, davalı davacının asgari ücretle çalıştığını savunmuştur. Türkiye İstatistik Kurumu verilerine göre davacının brüt 1.502,00 TL ücret alabileceği bildirilmiştir. Davacı tanıkları davacı iddiasını doğrulasalar da her iki davacı tanığının işverenle husumeti bulunmaktadır. Mahkemece davacının 950,00 TL net ücret ile çalıştığı kabul edilerek hesaplanan dava konusu alacaklar hüküm altına alınmıştır. Ancak davacı tanıkları husumetli tanıklar olduğu gibi Adana 7. İş Mahkemesi’nin 2014/717 esas sayılı dosyasında davacı iş akdinin feshinden sonra tanık olarak dinlenmiş ve “Ben iş yerinde aylık net 900,00 TL alırdım .” şeklinde beyan vermiştir. Davacının mahkeme huzurunda vermiş olduğu yeminli beyanının kendisini bağlayıcı nitelikte olduğu hususu göz ardı edilerek davacının son aylık ücretinin net 950,00 TL olduğunun kabulü ile dava konusu taleplerin hesaplanarak hüküm altına alınması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 17/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.