22. Hukuk Dairesi 2017/26848 E. , 2020/2227 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/26848 E. , 2020/2227 K.

'İçtihat Metni'


MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili davacının davalı şirkete ait hastanede 26.02.2009-10.06.2014 tarihleri arasında yardımcı personel olarak çalıştığını, normal mesai saatleri üzerinde çalışmasına, bayram ve tatil günlerinde de çalıştırılmasına karşın yasal haklarının ödenmemesi nedeniyle iş akdinin davacı tarafından haklı olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti, ücret, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili cevap dilekçesinde özetle;, davacının iş akdini haksız ve mesnetsiz olarak feshettiğini, davalı işyerinde yasal mesai saatlerine uygun çalışıldığını, akdetmiş olduğu hizmet sözleşmesi gereği fazla mesai ücreti talep etme hakkının bulunmadığını, zamanaşımı itirazında bulunduklarını beyanla davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.

4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, davalı tarafça dosyaya sunulan 2014 yılı Haziran ayı ücret bordrosunda 1.565,42 TL tutarında yıllık izin ücreti tahakkukunun bulunduğu, dosya celbedilen banka kayıtlarında da ilgili dönem için davacıya bordroda görünen ücret tutarında ödemenin yapıldığı görülmektedir. Ancak mahkemece söz konusu ücret bordrosu ve banka kayıtları dikkate alınamayıp, değerlendirilmeden karar verildiği anlaşılmaktadır. Sunulan belgeler borcu sona erdiren nitelikte olup, bu ücret bordrosunun davacıya gösterilerek bordroyalara karşı beyanının alınması ve tüm dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler birlikte değerlendirilerek sonucuna göre yıllık izin ücreti alacağı hakkında bir karar verilmesi gerekmektedir. Mahkemece bu hususlar göz ardı edilerek eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 11.02.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.