22. Hukuk Dairesi 2017/30471 E. , 2020/6574 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/30471 E. , 2020/6574 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, süresi içinde davalı vekilince duruşmalı olarak istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 11.06.2020 Perşembe günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü yapılan tebligata rağmen taraflar adına kimse gelmediğinden incelemenin evrak üzerinden yapılamasına karar verildikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalı şirketin işyerinde destek uzmanı olarak 21.08.2006 tarihinden itibaren ...’da işe başladığını, 30.09.2009 tarihinden itibaren de Ankara’da devam ettiğini, 06.04.2014 tarihinde ekonomik sebeple iş akdinin İş Kanunu 17.-18. maddeleri uyarınca bildirim öneli verilmeden feshedildiğini, davalı işverenin ekonomik sıkıntıda olduğu savunmasının doğru olmadığını kendisinin ve iştiraki olan şirketlerin yurt sathında faaliyetlerini sürdürdüğünü, fakat 2013 yılı haziran ayından beri aylık ücretlerini ve 2011 yılı ağustos ayından beri yemek paralarını ödemediğini, bu süre içerisinde yaptığı fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve resmi tatil çalışma ücretleri ile kullanmadığı yıllık izin ücretlerinin ödenmediğini, işyerinde aldığı son aylık ücretin 3007,37.-TL/brüt olduğunu, ayrıca yemek ücreti verildiğini belirterek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve resmi tatil ücreti, ücret alacağı, yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar evrilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının fazla mesai yapıp yapmadığı noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu'nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkmece, satış uzmanı olarak çalışan davacının olağan günlük çalışmasının haftanın 5 günü saat 08:00-17:30 arasında olduğu, bu çalışma düzeninde günlük 1 saat ara dinlenme süresi düşülünce 8,5*5=42,5 saat haftalık çalışma yaptığı, fakat yılın aralık ayı ile şubat ayı, 3 aylık dönemde; günlük çalışmanın saat 22:00, kadar uzadığı, bu dönemde fazla mesaiye geçişte ½ saat ara dinlenme süresi düşülünce 4 saat gün haftada 5 gün 20 saat daha çalışarak (42,5+20)=62,5-45=17,5 saat hafta fazla çalıştığı kabul edillmiştir. Ancak dinlenen davacı tanıklarından ...’ın fazla çalışma yapılan dönemde, normalden haftalık 10 saat çalışıldığının beyan edilmesine göre, fazla çalışma heesabı yapılan dönemde davacının haftalık 52,5 saat çalıştığının kabulü dosya kapsamına uygun düşecektir.Bu husus gözetilmeksizin karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 11.06.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.