22. Hukuk Dairesi 2020/1622 E. , 2020/6450 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2020/1622 E. , 2020/6450 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, işçinin çalıştığı halde ödenmeyen alacaklarının bulunduğunu öne sürerek fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile promosyon alacaklarınn davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı ve katılma yolu ile davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Dosya incelendiğinde mahkemece hüküm altına alınan toplam brüt 18.207,00 TL fazla çalışma ücretinin 5.000,00 TL ‘sine 7.1.2013 olan temerrüt tarihinden bakiyesine 27.11.2015 olan ıslah tarihinden itibaren faiz yürütüldüğü ancak davacının dava dilekçesinde talep ettiği miktara da dava tarihinden faiz yürütülmesi gerektiğinin gözetilmediği görülmektedir. Ayrıca hafta tatili ücreti alacağı bakımından reddedilen bir talep miktarı bulunmamasına karşın çelişki yaratacak şekilde fazlaya yönelik talebin reddine karar verilmiştir. Öte yandan, 28.04.2018 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 7139 sayılı Kanun’un 33.maddesinde, '...“Genel Müdürlük, 2/7/1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa göre alınan harçlardan ....muaftır....' düzenlemesi getirildiğinden, 2019 olan karar tarihi itibariyle davalının harçtan muaf olduğunun gözetilmemesi de hatalıdır. Açıklanan hususlar bozma nedeni ise de; yanılgıların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/8. maddesi uyarınca hükmün aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeple, temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının; fazla çalışma ücreti alacağına ikinci ve üçüncü paragraflarının hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine,
“5.000,00 TL brüt fazla çalışma ücreti alacağının temerrüt tarihi olan 07.01.2013 tarihinden itibaren, 500,00 TL brüt fazla çalışma ücreti alacağının dava tarihi olan 31.01.2013 tarihinden itibaren, 12.707,00 TL brüt fazla çalışma ücreti alacağının ise 27.11.2015 olan ıslah tarihinden itibaren işleyecek en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına,
hükmün altıncı paragrafında yazılı “ hafta tatili yönünden fazlaya ilişkin istemlerle” ibaresinin belirtilen paragraftan çıkartılmasına,
hükmün alınması gerekli harça yönelik yedinci paragrafınının hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine “davalı kurum 28.04.2018 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan 7139 sayılı Kanun’un 33.maddesine göre
2.7.1964 tarihli ve 492 sayılı Harçlar Kanununa göre alınan harçlardan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına,” rakam ve sözcüklerinin hükmün yedinci paragrafı olarak yazılmasına,
hükmün yargılama giderine ilişkin sekizin paragrafının hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine, “ davacı tarafından ödenen toplam 373,02 TL harç miktarının davacıya iadesine, 1.200,5 TL toplam yargılama giderinin kabul ve ret oranı dikkate alınarak takdiren 1.166,44 TL sinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, bakiye miktarın davacının üzerinde bırakılmasına, “ rakam ve sözcüklerinin hükmün sekizin paragrafı olarak yazılmasına, hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 11.06.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.