22. Hukuk Dairesi 2017/28841 E. , 2020/5315 K.

[İctihat]

22. Hukuk Dairesi 2017/28841 E. , 2020/5315 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverenin ... Müdürlüğü’nde hizmet alımı yapılan şirketler nezdinde endeks okuma işçisi olarak 01/09/2000 tarihinde belirsiz süreli iş sözleşmesi ile çalışmaya başladığını ve bu çalışmasının aralıksız 30/04/2013 tarihine kadar devam ettiğini, bu tarihte davacının iş sözleşmesinin işveren tarafından emekli olduğu halde çalışanların artık çalıştırılmayacağı söylenerek önellere uyulmadan ve haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; zamanaşımı def'i ve husumet itirazında bulunarak, davacı ile aralarında imzalanmış her hangi bir sözleşme bulunmadığını, asıl işverenin yüklenici firma olduğunu, davacının izinlerini kullandığını, fazla çalışma yapmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasında davacının yıllık izin ücreti alacağının hesaplanması noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü, işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, davacının davalı işverenin hizmet alımı yaptığı şirketler nezdinde Sosyal Güvenlik kayıtlarındaki işe giriş ve çıkış tarihleri dikkate alınarak 01.09.2000-30.04.2013 tarihleri arasında 12 yıl 6 ay 24 gün çalıştığı anlaşılmaktadır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda; hiç yıllık izin kullanmadığının kabulüyle 206 gün üzerinden yapılan hesaplama mahkemece kabul edilmiştir. Davacının 12 yıl boyunca izin kullanmaması hayatın olağan akışına aykırıdır. Hukuk Muhakemeleri Kanunu 31. maddesi uyarınca hakimin davayı aydınlatma ödevi kapsamında davacının 12 yıl boyunca izin kullanıp kullanmadığı hususu açıklattırılarak davacı beyanı ile birlikte tüm deliller birlikte değerlendirilmek suretiyle karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 01.06.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.