4. Hukuk Dairesi 2016/9178 E. , 2018/6460 K.

[İctihat]

4. Hukuk Dairesi 2016/9178 E. , 2018/6460 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 04/07/2012 gününde verilen dilekçe ile 6831 sayılı Orman Kanunu'na muhalefet nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen 15/04/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının temyiz itirazlarının incelenmesinde
Dava, 6831 sayılı Orman Kanunu’na muhalefet nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı vekili davalının orman sahası içerisinde açma eylemini gerçekleştirdiğini, 14.500 m² ormanlık alanı kullandığını ve bu durumun düzenlenen suç tutanağı ile sabit olduğunu iddia ederek ağaçlandırma giderine ilişkin maddi zararının giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacı idare tarafından düzenlenen suç tutanağı ve davalı hakkında yapılan ceza yargılaması esas alınarak, ağaçlandırma giderine hükmetmek için orman ağacının kesilmesinin gerekli olmadığı, işgal ve faydalanma suretiyle devlet ormanından yararlanmanın yeterli olduğu gerekçesiyle, alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından davalı hakkında ... 12.Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2014/18 esas, 2015/661 karar sayılı dosyasında yapılan yargılama sonucunda 6831 sayılı Kanunun 93/1 maddesi gereğince işgal ve faydalanma suçundan mahkumiyet kararı verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşılmaktadır.
Davalının, davaya konu orman alanında açma yaptığına ve ağaç kestiğine dair hakkında kesinleşmiş bir mahkumiyet kararı bulunmadığı gibi, bu hususta dosya kapsamında ispata yeter nitelikte delil de bulunmamaktadır. Ceza dosyasında mahallinde yapılan keşif sonucu alınan raporda da, davaya konu orman boşluğunun davalı tarafından ekim yapmak ve dikmek sureti ile tarla olarak kullanıldığı, davalının eyleminin işgal ve faydalanma niteliğinde olduğu belirlenmiştir.
Şu halde dava konusu orman alanına açma yapmayan, herhangi bir ağaç kesmeden, işgal ve faydalanma eylemini gerçekleştiren davalının , 6831 sayılı Kanun’un 114. maddesi uyarınca ağaçlandırma giderinden sorumluluğuna karar verilemez. Zira, davalı tarafından maddede belirtildiği şekilde yakılan veya tahrip olunan bir orman sahası da yoktur. Açıklanan nedenlerle davanın tümden reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olması doğru olmamış, kararın bu nedenle bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenle reddine ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 23/10/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.