4. Hukuk Dairesi 2016/15151 E. , 2019/2487 K

[İctihat]

4. Hukuk Dairesi 2016/15151 E. , 2019/2487 K.

'İçtihat Metni'

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... vekili Aukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 07/08/2014 gününde verilen dilekçe ile İİK 89. maddesine dayalı menfi tespit istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kabulüne dair verilen 02/02/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalılardan ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalılardan ...’nun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2.Davalılardan ...’nun diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dava, İİK’nun 89. maddesine dayalı menfi tespit istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş hüküm, davalılardan ... tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalılardan ...’nun, diğer davalı ... hakkında icra takibi yaptığını, icra dosyasında borçlu ...'in aile nüfus kayıt tablosunda mevcut herkese üçüncü kişilerdeki hak ve alacakların haczi için 89/1 haciz ihbarnamesi gönderildiğini, aile bireylerine haciz ihbarnamesinin gönderilmesinin yasal dayanağı olmadığını, borçlu ...'den 18/10/2002 tarihinde boşandığını, ...'e hiçbir borcunun bulunmadığını, boşanmanın üzerinden 12 yıl geçmiş olmasına rağmen gönderilen haciz ihbarnamesinin kötü niyetli olduğunu belirterek borçlu olmadığının tespitini istemiştir.
Davalılardan ..., davacıya gönderilen haciz ihbarnamelerinin geçerli olduğunu, davacı ile diğer davalının boşanmış olmasının diğer davalının hiçbir alacağı olmadığı anlamına gelmeyeceğini, davacının ihbarnameye itiraz etmediğini, doğrudan dava açtığını, kimsenin kendi kusuruna dayanarak hak talebinde bulunamayacağını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davacı ile davalılardan ...’in 2002 yılında boşandığı, o tarihten sonra hukuki ve ticari bir ilişkisi olduğuna dair dosyaya delil ibraz edilemediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
İİK’nun 89. maddesinin 3. fıkrasının son cümlesi gereğince bu fıkraya göre açılan menfi tespit davaları maktu harca tabidir. Mahkemece, harcın maktu hesaplanması gerekirken nispi harç alınması yasaya uygun görülmemiştir. Ne var ki belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 438/7 maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) no’lu bentte açıklanan nedenle hüküm bölümünün harca ilişkin 4. fıkrasının tümden silinerek yerine “Alınması gereken 44,40 TL maktu harçtan, davacı tarafça peşin yatırılan 25,20 TL harcın mahsubu ile bakiye 19,20 TL harcın davalılardan tahsili ile hazineye gelir kaydına” şeklindeki cümlenin eklenmesine, davalılardan ...’nun diğer temyiz itirazlarının (1) no’lu bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçimi ile ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/04/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.