4. Hukuk Dairesi 2016/14616 E. , 2019/307 K.

[İctihat]

4. Hukuk Dairesi 2016/14616 E. , 2019/307 K.

'İçtihat Metni'
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 26/06/2015 gününde adli yardım talepli olarak verilen dilekçe ile haksız eylem sebebiyle manevi tazminat istenmesi üzerine adli yardım talebi kabul edilerek mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne dair verilen 02/06/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kişilik haklarına saldırı sebebiyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalılardan ...’ın müvekkilinin eşi olduğunu ve boşanma safhasında olup ayrı yaşadıklarını, davalı ...’ın yeğeni davalı ...’ın müvekkiline ait evin anahtarını davalı amcasından almak suretiyle müvekkilinden izinsiz gece geç saatlerde evine girdiğini ve kendisine hakaret ettiğini, davalıların eylemi sebebiyle ceza yargılaması neticesinde haklarında mahkumiyet kararı verildiğini belirterek yapılan eylem sebebiyle oluşan manevi zararın tazminini talep etmiştir.
Davalılar, usulüne uygun tebligata rağmen cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece, davalıların yaptığı eylemin ceza yargılaması ile sabit olup davacının kişilik haklarına saldırı teşkil etmesi gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
TBK 58. maddesi (818 sayılı BK 49. maddesi) hükmüne göre, kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hâkim manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel hal ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak gösterilmelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hâkimin hukuka ve hakkaniyete göre hüküm vereceği Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olayda, olayın gelişim şekli, olay tarihi ve yukarıdaki ilkeler nazara alındığında davacı yararına takdir olunan manevi tazminat tutarı azdır. Davacı yararına daha fazla miktarda manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken, yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA 23/01/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.